Ξέσπασμα Πισπιρίγου στη δίκη: «Αν έχει ληφθεί η απόφαση για μένα, ας το τελειώσουμε εκεί»

Ξέσπασμα Πισπιρίγου στη δίκη: «Αν έχει ληφθεί η απόφαση για μένα, ας το τελειώσουμε εκεί»

«Πρέπει να αντιδρώ συνεχώς σε αυτά που λένε οι γιατροί. Πρέπει να είμαι υπεύθυνος για τους άλλους. Δεν έχω πάει ποτέ σε γιατρό και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης σκέφτηκα ότι μάλλον το μπέρδεψαν με μια άλλη μέρα. Αν θέλετε, φέρτε τα αναπαράσταση μαζί μου να απαντήσω σε όλα» τόνισε η Ρούλα Πισπιρίγου ενώπιον του μικτού δικαστηρίου της Αθήνας.

Πρόεδρος: Τι σημαίνει για σένα μια cool μαμά;

Πισπιρίγου: Καμία ακραία συμπεριφορά. Δεν δείχνεις συναισθήματα.

Πρόεδρος: Πότε είναι ακραία η κατάσταση; Πότε βλέπετε το παιδί σας σε αυτή την κατάσταση; Εξάλλου γιατί δεν είπες «το μωρό δεν αναπνέει»;

Πισπιρίγου: Δεν είμαι γιατρός για να κάνω διάγνωση. Άνοιξα την πόρτα και μια νοσοκόμα στεκόταν μισό μέτρο μακριά. Δεν μου πέρασε από το μυαλό να αναλύσω τη νοσοκόμα.

Πρόεδρος: Γιατί δεν κάνατε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση στο μωρό;

Πισπιρίγου: Θα έκανα καρδιοπνευμονική ανάνηψη σε παιδί; Εκεί ήταν νοσοκόμα! Ήρθε η νοσοκόμα! Δεν θα έκανε αυτή και εγώ; Αν δεν μπορεί να φύγει!

Πρόεδρος: Ήταν ωραία αντίδραση, σημαίνει ότι δεν πήγες στο παιδί να το βοηθήσεις; Δείτε τι έχει; Πρέπει να κάνω καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση;

Πισπιρίγου: Θα ξεκινούσα καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση; Ήξερα για τη ληστεία; Οι γιατροί μπήκαν στο δωμάτιο. Όταν είσαι στο νοσοκομείο, δεν υπάρχει γιατρός. Το έκανα για την κόρη μου την Ίριδα που ήταν στο σπίτι. Δεν ξέρω γονιό που λέει στο νοσοκομείο: είμαι υπεύθυνος εδώ;

Πρόεδρος: Κάνατε διάφορες ενέργειες εκτός από το να βοηθήσετε το παιδί σας. Πήγες να τηλεφωνήσεις, πήγες στους γιατρούς, άλλαξες την κατάσταση, αλλά δεν πέρασες από το προσκέφαλο του παιδιού;

Πισπιρίγου: Αφού μπήκε στο δωμάτιο ένα πιο ιδιαίτερο άτομο από εμένα για να αναλάβει!

Στον κατηγορούμενο έγιναν επίσης πολλές ερωτήσεις σε σχέση με το γεγονός ότι όταν οι γιατροί μπήκαν στο δωμάτιο, δεν δόθηκε οξυγόνο στο παιδί στη μύτη. Ο κατηγορούμενος υπέθεσε ότι όταν το μωρό τινάχτηκε, μπορεί να είχε διαρρεύσει από τη μύτη.

«Οι γιατροί έδωσαν τρεις διαφορετικές εκδοχές για το πού βρισκόταν ρινικό οξυγόνο. Αν το μωρό δεν είχε οξυγόνο στη μύτη του, θα μας το έλεγαν οι γιατροί. Άρα ο γιατρός θα είχε παρατηρήσει ότι το μωρό είχε έλλειψη οξυγόνου και δεν θα μας έλεγε τίποτα; Δεν θα πήγαινε στις αρχές αν υπήρχε κάτι ύποπτο; Μόνο με το δικό μου παιδί οι γιατροί θυμήθηκαν ξαφνικά τα πάντα λεπτομερώς.

Πρόεδρος: Γιατί λένε αυτό που λένε οι γιατροί;

Πισπιρίγου: Δεν ξέρω γιατί το λένε, ποιος μίλησε με ποιον και ποιος έχει τη θέση.

Μάλιστα, η Ρούλα Πισπιρίγου εκτίμησε ότι η καθυστερημένη άφιξη του αναισθησιολόγου Χασαπόπουλου ευθύνεται για εγκεφαλοπάθεια παιδί, ενώ τόνισε ότι τα ψάχνει όλα, προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει στο παιδί της.

Ο κατηγορούμενος κλήθηκε να απαντήσει και για τη συνάντηση με την ψυχολόγο με την οποία ο κ. Ηλιάδης. «Άρχισε να με ρωτάει αν ήθελα να αυτοκτονήσω, αν είδα τα κόκκινα μάτια του άντρα μου, αν άκουσα φωνές, αν άκουσα να χτυπά την πόρτα. Γέλασα για λίγο. Τελικά μου είπε «ευχαριστώ» και έφυγα.

Ωστόσο, ο κατηγορούμενος αντέδρασε έντονα όταν ρωτήθηκε για το τι ισχυρίστηκε η νοσοκόμα υποστήριζε αυτήν Γεωργία στην εντατική.

Πρόεδρος: Η κ. Ψηλολογεωργοπούλου είπε ότι μάλωνες με την Τζωρτζίνα όσο ήταν στην εντατική και χαρακτήρισε το παιδί χειριστικό.

Πισπιρίγου: Αν ειναι εφικτο! Αυτό κάπου είναι κρίμα! Η ειρωνεία και τα ψέματα δεν κάνουν! Αν έχει παρθεί η απόφαση για μένα, ας το τελειώσουμε εδώ! Στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου! Όλοι κάθονταν και μιλούσαν για τη συμπεριφορά μου και τι είχα κάνει! Θα μάλωνα με ένα παιδί στην εντατική; Θα αποκαλούσα το παιδί μου χειριστή στην εντατική; Γιατί ακούνε Ηλιάδη! Συγγνώμη για την ένταση της φωνής μου!

Πρόεδρος: Λέει λοιπόν ψέματα αυτή η κυρία;

Πισπιρίγου: Οι άνθρωποι στη ΜΕΘ δεν αισθάνονται καλά. Επηρεάζονται από όσα τους είπε ο Ηλιάδης. Πήγαιναν στην εντατική και ένιωθα ότι έπαιζα τον Big Brother! Τι γάτες κατατέθηκε! Αν το νύχι μου ήταν κόκκινο ή μπλε και αν τα μαλλιά μου ήταν σγουρά ή ίσια! Με κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια. Κάθε φορά που έμπαινα μέσα έλεγαν πίσω μου, υποθέτω, «έρχεται ένας δολοφόνος»!