σύνοδος ολομέλειας της Βουλής. Συζήτηση για την επέκταση του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο και την τεκνοποίηση ομόφυλα ζευγάρια. Έγιναν οι αναμενόμενες αναφορές στο Σύνταγμα. Στον δρόμο που επιλέχθηκε σε επίπεδο εθνικού δικαίου.
Από την κατάργηση της προίκας, τον πολιτικό γάμο, το ευκολότερο διαζύγιο, μέχρι το σύμφωνο συμβίωσης, την κατάργηση των διακρίσεων στην αιμοδοσία και την ποινικοποίηση της διορθωτικής θεραπείας. Ακούς κάθε λογής πράγματα για τη θρησκεία, την αγάπη, τη φιλία και το γυναικείο σώμα. Λέξεις που σχετίζονται με πίστη και οικογενειακά αισθήματα ακούγονται παράξενα στη Βουλή.
Ορισμένοι βουλευτές δεν ζητούν συγγνώμη για την ψήφο τους, αλλά δείχνουν υπερηφάνεια. Πριν από την ψηφοφορία, σχεδόν όλοι αναλαμβάνουν έναν κατευναστικό, μεσολαβητικό και συμβιβαστικό ρόλο απέναντι σε διάφορες πτυχές της ελληνικής κοινωνίας. Πολλοί προσπαθούν να αναφερθούν στην πίστη του λαού και στα θρησκευτικά αισθήματα των Ελλήνων, τα οποία δεν επηρεάζονται από την ίδρυση της δεξιάς πτέρυγας. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για δύο εντελώς άσχετες παραμέτρους που έχουν μπερδευτεί χωρίς λόγο. Κάποιοι (μερικές φορές μια μειοψηφία στο κοινοβούλιο και τον πολιτικό τους χώρο) δείχνουν αρκετά δικαιολογημένη υπερηφάνεια που υποστήριξαν εδώ και καιρό τις θέσεις που κατέστησαν δυνατή την τρέχουσα μεταρρύθμιση.
Αυτό που είναι θέμα υπολογισμού για κάποιους είναι θέμα ζωής και θανάτου, ευτυχίας και ατυχίας για άλλους
Κάποιοι προσπαθούν να καθησυχάσουν τους μεγαλύτερους ψηφοφόρους τους. Πως; Καλούνται να δουν το εγγόνι, το παιδί, τη νεολαία τους που συναντούν στη δουλειά ή στο δρόμο. Ακούμε ότι η μεταρρύθμιση είναι χρέος του πολιτικού συστήματος στα παιδιά, στη νέα γενιά «που ζει σε μια πραγματικότητα που δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί».
Οι ομοφυλόφιλοι δεν ζουν σε άλλους δρόμους, σε άλλες πλατείες, σε άλλη χώρα. Αλλά και η κυβέρνηση και η προοδευτική αντιπολίτευση μιλάνε εδώ και τώρα. Αυτό που είναι θέμα υπολογισμού για κάποιους είναι θέμα ζωής και θανάτου, ευτυχίας και ατυχίας για άλλους. Προτείνεται ότι η πολιτική απαιτεί και λίγη φαντασία, ξεπερνώντας τα όρια και τα χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου. Μερικοί άνθρωποι επίσης ευχαριστούν κάθε είδους ανθρώπους που εμπλουτίζουν τη ζωή μας. Ανάλογα με την πολιτική κατεύθυνση, από δεξιά προς τα αριστερά, χρησιμοποιούν τους όρους «ένταξη», «διαφορετικότητα», «ανανέωση», αλλά ουσιαστικά λένε το ίδιο: το να ζεις σε μια κοινωνία ελεύθερων και διαφορετικών ανθρώπων είναι συναρπαστικό. Η καταπίεση είναι δυστυχία.
Οι υπερασπιστές του νομοσχεδίου παρουσιάζουν την εξής κλασική θέση: τα δικαιώματα γράφονται στα συντάγματα στο όνομα της μειοψηφίας, όχι της πλειοψηφίας. Δεν απειλείται η αγάπη, η λογική ή η γνώμη της πλειοψηφίας, αλλά η μειοψηφία που διαφέρει. Εδώ χρειάζεται νόμος (πρώτα το Σύνταγμα και μετά το κοινό δίκαιο) για να διασφαλιστεί η ισότητα. Το δίκαιο χρειάζεται ο πιο ευάλωτος, ο πιο εξωτερικός, ο πιο διαφορετικός σε κάθε ιστορική περίοδο. Τα άλλα είναι ασφαλή λόγω της αριθμητικής τους υπεροχής.
Εδώ χρειαζόμαστε έναν νόμο που να διασφαλίζει την ισότητα. Το δίκαιο χρειάζεται ο πιο ευάλωτος, ο πιο εξωτερικός, ο πιο διαφορετικός σε κάθε ιστορική περίοδο
Θέτει το θέμα του μπόουλινγκ. Η ακροδεξιά πτέρυγα του κοινοβουλίου επιδιώκει να σταματήσει τη μετάδοση ρατσιστικών και μισαλλόδοξων δηλώσεων για να ανησυχεί για τα παιδιά που φαντάζεται όπως της αρμόζει. Προβλέπει ότι τα παιδιά του ίδιου φύλου στο εξής θα υφίστανται εκμετάλλευση. Αναμένει ότι τα ίδια τα παιδιά θα σοκαριστούν όταν συνειδητοποιήσουν ότι τους λείπει ο μπαμπάς ή η μαμά τους. Η προφητεία ακούγεται εξαιρετικά επιπόλαιη, αφού υπάρχουν ήδη παιδιά που ως αποτέλεσμα ατυχήματος, ασθένειας ή χωρισμού έχουν γονιό και τα πάνε περίφημα στη ζωή. Μάλιστα, οι ίδιοι αμφισβητούν τα επιστημονικά διαπιστευτήρια των ειδικών που ενημέρωσαν τη Βουλή για μια πολύ παλιά αλήθεια: ένα παιδί δεν χρειάζεται απαραίτητα πατέρα και μητέρα, αλλά στοργή, αγάπη και στέγη. Χρησιμοποιώντας τη γνωστή μεθοδολογία διάδοσης fake news υποστηρίζουν ότι «με μια απλή αναζήτηση μπορείς να βρεις μελέτες που λένε…» κ.ο.κ.
Πιο εποικοδομητικά, η προοδευτική πλευρά της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης τονίζουν ότι χρειάζεται δουλειά για να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν παρενοχλείται στο σχολείο και δεν εξαναγκάζεται να κρύψει την ταυτότητά του ή να προσπαθήσει να την αλλάξει βίαια. Αυτό σημαίνει ότι η αμηχανία, ο φόβος και το άγχος σχετικά με τη σεξουαλικότητα και το φύλο δεν πρέπει να γίνονται αιτίες απέχθειας και στρες στους εφήβους.. Μια χώρα διαδηλώσεων της ανωτερότητας κάποιων παιδιών σε βάρος άλλων.
Στην αριστερή πλευρά της αντιπολίτευσης είναι ορατές διαφορές ιστορικής σημασίας. Αν και όλα τα κόμματα τονίζουν, όπως θα έπρεπε, τις δυσκολίες στην ελληνική ζωή, όλα εκτός από το κομμουνιστικό, φροντίζουν να μην αναβάλουν την εδραίωση της ισότητας για το απώτερο μέλλον, όταν τα ζητήματα της υλικής βάσης της ευτυχίας έχουν επιλυθεί πλήρως. Εγκαταλείπουν την πιθανότητα της περιττής, μη πειστικής μικρότητας που μετράει ως μεγαλείο.
Μάλιστα, κάποιοι δεν σπαταλούν ούτε δευτερόλεπτο από τον χρόνο τους σε κομματικά και άλλα αξιολύπητα θέματα χαμηλής πολιτικής, υψηλής έντασης που μάλλον απασχολούν πραγματικά ελάχιστους πολίτες. Δράττονται της ευκαιρίας για να ακούσουν από τις Βουλές τα ονόματα πολιτών που αγωνίστηκαν για την ισότητα (κάποιοι από αυτούς δεν ζουν πια). Ή βρίσκουν την ευκαιρία να εκφράσουν τη χαρά τους, απευθυνόμενοι στους ομοφυλόφιλους φίλους τους, κάτι που αναμένεται από όλους τους πολιτικούς χώρους.
Η κυβέρνηση τονίζει την πρακτική, νομική πλευρά του ζητήματος. Η δημιουργία σχέσης συγγένειας μεταξύ και των δύο γονέων και του παιδιού θα έχει συνέπειες για το κληρονομικό δίκαιο, την ασφάλιση υγείας, τα δικαιώματα διατροφής, την ικανότητα του γονέα να λαμβάνει πληροφορίες για το πώς τα πάει το παιδί στο σχολείο ή τη δυνατότητα να επισκέπτεται το παιδί όταν αυτό ή αυτή είναι άρρωστος. Θα επιτρέψει την υλοποίηση της ιδέας για την εμβάθυνση της Ένωσης «γονέας σε μια χώρα, γονέας σε κάθε χώρα» – ακούστηκε και από τον υπουργό Εσωτερικών – και θα σταματήσουν οι εξαιρετικά περιττές δαπάνες για δικηγόρους σε όλα τα παραπάνω θέματα.
Ως αποτέλεσμα, οι μεγάλες διακρίσεις εντός της κοινότητας θα εξασθενήσουν επίσης. Τι εννοούσα? Όταν πρέπει να παλέψεις για τη ζωή σου και του παιδιού σου, δυστυχώς παίζει ρόλο η κοινωνική σου θέση, η οικογένειά σου, το θάρρος και ο χαρακτήρας σου. Δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι ίδιοι. Ανάλογα με το εισόδημα, την εκπαίδευση και τις δεξιότητές σας, η επιλεξιμότητά σας για αποζημίωση ποικίλλει επίσης. Από αύριο θα ηρεμήσουν λίγο αυτές οι συνθήκες.
Ακόμα κι αν υπήρχε ομοφυλόφιλος, το αστικό δίκαιο θα έπρεπε να τον είχε συμπεριλάβει. Έπρεπε να γνωρίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του. Έπρεπε να τον δει ως νομικό υποκείμενο ίσο με όλους τους άλλους. Αυτή η καθυστέρηση είναι επαίσχυντη για την ελληνική έννομη τάξη. Σήμερα όμως είναι μέρα χαράς. Πόσο συχνά έχετε την ευκαιρία να δείτε τον Αστικό Κώδικα να αλλάζει προς το καλύτερο, συμπεριλαμβανομένων απόψεων που θεωρούνταν νομικά σωστές πριν από μια δεκαετία, αλλά κατά κάποιο τρόπο προωθήθηκαν κοινωνικά; Αυτή είναι μια ιστορική στιγμή.
Σήμερα είναι αδύνατο να μην σκεφτείς όλους αυτούς που έζησαν απολογητικά. Αυτοί που φοβήθηκαν το «δεν θα μάθουμε στη δουλειά» και το «τι θα πει ο κόσμος»
Από σήμερα εκσυγχρονίζεται ο νομικός μας πολιτισμός. Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι ωφελούνται, αν και κανείς δεν βλάπτεται στην πραγματικότητα. Χιλιάδες άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν λιγότερο απαιτητικές δημόσιες και ιδιωτικές ζωές. Θα διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ενάντια σε κυβερνητικούς αξιωματούχους και ιδιώτες χωρίς να χρειάζεται επανάσταση, δικαστικός αγώνας, μακροχρόνιες συζητήσεις, μάχες ή πληρωμές δικηγόρων.
Επιπλέον, σημαίνει ένα δικαίωμα, μια εξουσία που έχετε επειδή το αναγνωρίζει ο νόμος, όχι επειδή σας το δίνουν άλλοι ως δώρο ή επειδή έχετε δικαιολογήσει τον εαυτό σας και ουσιαστικά ζητήσατε συγγνώμη. Σήμερα είναι αδύνατο να μην σκεφτείς όλους αυτούς που έζησαν απολογητικά. Αυτοί που φοβήθηκαν το «δεν θα μάθουμε στη δουλειά» και το «τι θα πει ο κόσμος». Που χώρισαν τον εαυτό τους από τους φίλους και τους αγαπημένους τους γιατί φοβήθηκαν να ανοιχτούν. Μια ζωή γεμάτη αποτυχία και αποκλεισμούς, κρύψιμο και εξάντληση, περιττές ανησυχίες στους ώμους όλων των εμπλεκομένων, διαλυμένες σχέσεις, πληγωμένους ανθρώπους, άσκοπες ανησυχίες. Από εδώ και πέρα, ο κόσμος μας είναι λίγο πιο δίκαιος και σίγουρα πολύ πιο ελαφρύς.
