ΑΥΤΟ Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να χάσει τις μέρες που ο αντίπαλός του ήταν ο Τζο Μπάιντεν. Σε κάθε ευκαιρία κορόιδευε την τεμπελιά και τις λεκτικές παρεκτροπές του αντιπάλου του, τον οποίο του άρεσε να αποκαλεί «Sleepy Joe». Στόχος του ήταν να εμφανιστεί πιο φρέσκος, πιο πλούσιος και πιο δραστήριος από τον σημερινό πρόεδρο και αυτή η τακτική φαινόταν να λειτουργεί, με αρκετές δημοσκοπήσεις να τον δείχνουν να προηγείται.
Μια δυσάρεστη έκπληξη
Αυτή ήταν η κατάσταση που ώθησε τους φοβισμένους Δημοκρατικούς να ασκήσουν πίεση στον πρόεδρο να επανεξετάσει τη θέση του και να περάσει τη σκυτάλη Καμάλα Χάρις. Αυτό ήταν το χειρότερο για τον Τραμπ, ο οποίος προσάρμοσε ολόκληρη την εκστρατεία του για να ταιριάζει στον κατά τρία χρόνια μεγαλύτερο αντίπαλό του. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να πει κάποια στιγμή ότι θα απαιτούσε και αποζημίωση για την αλλαγή του υποψηφίου, κάτι που θα τον αναγκάσει να αλλάξει γραμμή και να επιβαρυνθεί με απρόβλεπτα επιπλέον έξοδα.
Το πρώτο και πιο προφανές πρόβλημα είναι ότι σε σύγκριση με τον κατά 20 χρόνια νεότερο αντίπαλό του, είναι υποψήφιος δισεκατομμυριούχος που δείχνει μεγάλος. Το δεύτερο πρόβλημά του είναι ότι οι επιθέσεις του στον Χάρις «δεν τον βοηθούν απαραιτήτως να φτάσει σε εκλογικές περιφέρειες που ούτως ή άλλως ήταν απρόσιτες. «Οι προσβολές του προς μια γυναίκα και με δεδομένο το αμαρτωλό παρελθόν του προκαλούν εύκολα την εικόνα ενός αποκρουστικού μισογυνιστή», σχολιάζει η Deutsche Welle. «Η προσπάθειά του να υποστηρίξει ότι ο Χάρις «δεν είναι μαύρος» προκάλεσε περισσότερο γέλιο παρά αμφιβολία στους μαύρους ψηφοφόρους». Άλλωστε, η Χάρις δήλωσε την καταγωγή της εδώ και πολύ καιρό – έχει μια Ινδή μητέρα και έναν Τζαμαϊκανό πατέρα.
Φόβος για την άκρα αριστερά
Όσο για τις προειδοποιήσεις του σχετικά με τις «ακροαριστερές» απόψεις της Χάρις και του υποψηφίου της αντιπροέδρου, Τιμ Γουόλς, ακούγονται μάλλον γραφικές γιατί ρητορικά παρουσιάζονται ως δόγματα και όχι ως εκτιμήσεις βασισμένες σε στοιχεία. Όσοι τους πιστεύουν θα ψήφιζαν τον Τραμπ ακόμα κι αν τους έλεγε ότι ο ήλιος ανατέλλει στη Δύση. Συνολικά, η στάση του είναι μπερδεμένη απέναντι στο νέο του δίδυμο αντιπάλων, κάτι που φαίνεται να τον σπρώχνει από τη μια ξαφνική κίνηση στην άλλη.
«Ο λόγος είναι ότι ο Τραμπ, συνηθισμένος στην απλότητα του τοξικού λόγου, δεν έχει βρει αυτό το θέμα στο οποίο να εστιάζει τα πυρά του εναντίον του αντιπάλου του και αυτό τον κάνει να φαίνεται κάπως απελπισμένος, ακόμη και στα μάτια των φανατικών υποστηρικτών του που περιμένουν. και σηματοδοτούν ότι πρέπει να τους πιάσουν από κάπου», προσθέτει η DW.
«Ακόμη και ο τρόπος που αντέδρασε όταν ο Tim Walsh τον αποκάλεσε «παράξενο» ήταν αποτέλεσμα αυτής της αμηχανίας, αν όχι του ύψους του. «Είναι εξωγήινοι. Με έχουν καλέσει πολύ, αλλά ποτέ δεν με φώναξαν έτσι». Εδώ φαινόταν να είναι η φωνή του εγώ ενός τραυματισμένου παιδιού, παρά μια στοχευμένη απάντηση σύμφωνα με τις συστάσεις χρυσοπληρωμένων πολιτικών συμβούλων».
Μπορεί να… χάσει
Αυτό που θεωρήθηκε το μεγάλο όπλο του Τραμπ – η αμεσότητα, ο λαϊκισμός, η «βρώμικη» γλώσσα και η ικανότητά του να λειτουργεί ανεξάρτητα ως «πολιτική δύναμη», γίνεται μειονέκτημα. Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος μπορεί να «αυτοσχεδιάσει» και να καταστρέψει προσεκτικά σχεδιασμένες εκστρατείες ανά πάσα στιγμή. Ένα ακόμη μπορεί να προστεθεί στην αρχική ερώτηση για το αν ο Χάρις μπορεί να κερδίσει. Θα καταφέρει τελικά ο Τραμπ να χάσει;
Πηγή Γερμανικό κύμα