Η είδηση διαδόθηκε με τη συνηθισμένη μανία στα social media. Σε πρόσφατη συναυλία Άλκηστις Πρωτοψάλτη ερμήνευσε το περίφημο “Αστεροειδής αδώνης” του Σταμάτης Κραουνάκης εκτός από τη λέξη «χοντρός» στο ρεφρέν, που έχει ως εξής: «Πάμε στον Άδωνι για καφέ/όπου πάνε κορίτσια και φρικιά/και γουστάρουν κι αυτά/και που πάνε οι χοντροί/την Κυριακή άσε το άγχος να φύγει. “
Αυτή η λέξη παραλείφθηκε για να αποφευχθεί η αμηχανία που μερικές φορές τη συνοδεύει; Ωστόσο, μέχρι να γραφτούν αυτές οι γραμμές, η ερμηνεύτρια δεν είχε πάρει θέση για το θέμα – όχι ότι είχε λόγο να το κάνει. Και ο Σταμάτης Κραουνάκης στήριξε την επιλογή της.
Σαν ραδιοφωνικός παραγωγός Μαλγκορζάτα Μυτιληναίου, που «μεγάλωσε» χάρη στο συγκεκριμένο τραγούδι. «Το τραγουδούσα από καρδιάς και φωνή σε συναυλίες, σε πάρτι, στο ραδιόφωνο, όταν έπαιζα. Είναι μέρος της ανέμελης ζωής μου» λέει η «Κ» και εξηγεί: «Όταν μεγάλωσα, μεγάλωσε και ο Άδωνις». Και τώρα ζούμε σε μια εποχή μεγάλης αλλαγής στην αντίληψή μας, στην αντίληψή μας, στην ανοχή μας και στην ανοχή μας για όλα όσα νιώθουμε ότι μας προσβάλλουν ή μας υποβιβάζουν. Ακόμα κι αν είναι -ή ακούγεται τόσο αστείο. Η Άλκηστη συνειδητά αποφάσισε να αφαιρέσει τη λέξη «χοντρός» από το τραγούδι. Ο Σταμάτης δήλωσε ότι κάθε καλλιτέχνης μπροστά σε κοινό μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με τα τραγούδια του. Τα υπόλοιπα τα αφήνω έξω. Δεν είμαι τροχονόμος, αλλά η αθωότητα των εφηβικών μου χρόνων έχει φύγει προ πολλού. Καταλαβαίνω την Alcesti και δεν μπορώ πια να γελάσω ή να τραγουδήσω πουθενά τη λέξη «χοντρός».
Στιχουργός, ποιητής και σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης πιστεύει ότι τα τραγούδια είναι ζωντανοί οργανισμοί που αλλάζουν συνεχώς. «Και αν πήγαινα τώρα με τα πόδια στο Ναύπλιο», λέει χαριτολογώντας, «θα άλλαζα πολλές από τις γραμμές, τραγουδώντας απαλά καθώς πήγαινα. Οι ερμηνευτές άλλαζαν πάντα τους στίχους. Φυσικά υπάρχει και το θέμα του bullying. Είτε έτσι είτε αλλιώς, νομίζω ότι είναι υπέροχο να αλλάζεις τους στίχους των τραγουδιών, αρκεί να «στέκονται». Παρακολουθώ τα μικρά παιδιά να αλλάζουν τα τραγούδια που μαθαίνουν, μερικές φορές να τα κάνουν πιο όμορφα. Ένα μικρό παιδί είναι πάντα ένας εξαιρετικός ερμηνευτής στη σκηνή. Ειδικά τα τραγούδια που προέρχονται από πολύ βαθιές πηγές και έχουν ιστορία επιτρέπουν την αλλαγή.
Συνθέτης και στιχουργός Κώστας Λειβαδάς μας θυμίζει ότι αρκετοί καλλιτέχνες δοκιμάζουν διαφορετικές εκδοχές των στίχων τους στη σκηνή. Η Άλκηστη Πρωτοψάλτη θεωρεί απολύτως σεβαστό και δικαιολογημένο να κάνει αλλαγές σε ένα τραγούδι που τραγουδά εδώ και σαράντα χρόνια, γιατί στις μέρες μας ορισμένα θέματα είναι πιο ευαίσθητα. «Ωστόσο, έχω μεγάλες αμφιβολίες», καταλήγει, «όταν ορισμένα πράγματα που αποτυπώνουν μια εποχή, το λεξιλόγιό της και την «καρτ ποστάλ» της και λειτουργούν σαν πυξίδα, τα ρίχνουμε σε μια τσάντα και, αφού τα έχουμε αγαπήσει για δεκαετίες, ξαφνικά άφησέ τους να φύγουν.» από τη νέα Ιερά Εξέταση. Εδώ αλλάζουν όλα. Ακολουθώντας αυτή τη λογική, γιατί οι άνθρωποι που έχουν περάσει όλη τους τη ζωή σε έναν νευρολόγο δεν λένε ότι το «χοντρό» είναι εντάξει, αλλά το «νευρικό» όχι; Ένας αναιμικός μπορεί να ακούσει τη φράση «σκληρό μου, χλωμό αγόρι μου» και να τρελαθεί. Ανοίγει ο ασκός με τον Αίολο».
