Ήταν αυτός που ισχυρίστηκε ότι «η γεωγραφία μας εκδικείται» και ότι «πρέπει να σκεφτείς τον πόλεμο, μόνο έτσι θα είσαι έτοιμος». Η «Κ» συναντήθηκε με έναν εξαιρετικό γεωπολιτικό αναλυτή Ρόμπερτ Κάπλαν και επικεφαλής της έδρας Robert Strausz-Hupé στο Ινστιτούτο Ερευνών Εξωτερικής Πολιτικής (FPRI) στη «βιβλιοθήκη» 9ο Οικονομικό Φόρουμ στους Δελφούς μετά την ομιλία του. Στη σειρά των αναλυτών που συμφωνούν ότι έχουμε να κάνουμε με μια παγκόσμια ανισορροπία δυνάμεων εδώ και αρκετό καιρό είναι και ο Ρόμπερτ Κάπλαν, ο οποίος δηλώνει καυστικά ότι «απλώς έγινε πρωτοσέλιδο».
«Έχουμε πόλεμο στην Ουκρανία, τον μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη από το 1945, πολύ μεγαλύτερο από τους πολέμους της δεκαετίας του 1990 στα Βαλκάνια, οι οποίοι διεξήχθησαν μεταξύ μικρότερων δυνάμεων και βασικά στράφηκαν μόνο ενάντια στις δυτικές ελίτ. Αυτοί οι πόλεμοι δεν έφτασαν σε μεγάλο μέρος της δυτικής κοινής γνώμης.
«Σήμερα», εξηγεί, «έχουμε τον πόλεμο στη Γάζα και, φυσικά, έχουμε τη συνεχή συσσώρευση όπλων στην Ασία μέσω της αγοράς τεχνολογικά προηγμένων υποβρυχίων πυραύλων. Δεν υπάρχει λοιπόν διεθνής κοινότητα. Υπάρχει ισορροπία δυνάμεων μεταξύ πολλών χωρών και περιοχών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η ισορροπία λειτουργεί αποτρεπτικά. Άλλες φορές, όμως, δεν λειτουργεί ή κάποιος έχει υπολογίσει λάθος, οπότε καταφεύγουμε στη βία. Νομίζω ότι εκεί είμαστε τώρα. Το να πιστεύεις ότι υπάρχει μια διεθνής κοινότητα είναι σχεδόν σαν να λες ότι ο ΟΗΕ μπορεί να διευθύνει τον κόσμο ή κάτι που δεν μπορεί να συμβεί».
Ο Κάπλαν επισημαίνει ότι η αντιπαράθεση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν «φέρνει τη Ρωσία στο πλευρό του Ιράν στη Μέση Ανατολή, ενώ προηγουμένως ο Πούτιν ακολουθούσε μια ισορροπημένη πολιτική μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του». Όπως αναφέρει ο συγγραφέας: «Ο Νετανιάχου συνήθιζε να καυχιόταν για το πόσο καλή ήταν η σχέση του με τον Πούτιν. Αυτό έχει αλλάξει από τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Η Ρωσία ανακάλυψε έναν νέο ρόλο για το Ιράν γιατί στο διεθνές τοπίο (ο Πούτιν) συνδέει τη Μέση Ανατολή με την Ευρώπη, κάτι που εξισώνει τον πόλεμο στην Ουκρανία με τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και το κάνει ένα πιο παγκόσμιο παιχνίδι».
Οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να προετοιμάζονται για τη «μεγάλη επιστροφή του Τραμπ». Αυτό φαίνεται στην πρόσθετη βοήθεια για την Ουκρανία.
Μιλώντας για την Τουρκία, ο Καπλάν εξηγεί τις συνέπειες της παραμονής του Ερντογάν στην εξουσία για πολύ. «Φανταστείτε τον Ντόναλντ Τραμπ να κυβερνά την Αμερική για 22 χρόνια», λέει. «Ποιο θα ήταν το καθεστώς του Υπουργείου Δικαιοσύνης και του Υπουργείου Εξωτερικών; Ο Ερντογάν έχει πραγματικά αχρηστεύσει πολλούς τουρκικούς θεσμούς. Ωστόσο, στις τελευταίες εκλογές αποδυνάμωσε και τώρα μπορούμε να περιμένουμε έναν κόσμο μετά τον Ερντογάν. Το ερώτημα είναι: πώς θα είναι η Türkiye την επόμενη μέρα; Θα είναι τόσο αδύναμοι οι θεσμοί που θα έχουμε μια πολύ ασταθή δημοκρατία; Ή μήπως γρήγορα θα ξαναγεννηθεί υπό την ηγεσία ενός δυναμικού ηγέτη; «Δεν ξέρω, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τον κόσμο μετά τον Ερντογάν».
Ο Κάπλαν εκτιμά ότι ο Ερντογάν «πολύ συνειδητά ακολούθησε μια νεο-οθωμανική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Μάλιστα, αυτό έκανε και ο Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος είναι ο πραγματικός εφευρέτης του «νεο-οθωμανισμού». Ο Ερντογάν έχει συμμαχήσει όχι με μετριοπαθή σουνιτικά αραβικά καθεστώτα αλλά με ριζοσπαστικά στοιχεία. Ξέρετε, δεν έχει πολλούς φίλους στον αραβικό κόσμο, παρά την εξωστρέφειά του, γιατί έκανε λάθος υπολογισμό για να συμμαχήσει με ριζοσπαστικές δυνάμεις».
«Θυμάμαι μια εποχή», λέει, «τη δεκαετία του 1980 που ζούσα στην Ελλάδα, όταν οι σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ ήταν τρομερά κακές επί Παπανδρέου. Ήταν σχεδόν σαν δύο εχθρικές χώρες. Αυτή η εποχή τελείωσε. Έχει να κάνει με το φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο».
Τι θα αλλάξει σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για την επανεκλογή Τραμπ; «Εάν επιστρέψει ο Τραμπ, η εφαρμογή έστω και μιας από τις θέσεις του θα αποδυναμώσει την Ευρώπη. Δεν θα είναι συνεπής και ισχυρός υποστηρικτής της Ευρώπης με τον τρόπο που έχουν κάνει όλες οι αμερικανικές κυβερνήσεις. Οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να προετοιμάζονται για τη «μεγάλη επιστροφή». Αυτό φαίνεται στην πρόσθετη βοήθεια για την Ουκρανία. Τώρα μιλούν για αύξηση των αμυντικών προϋπολογισμών και ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων. «Όλα έχουν να κάνουν με το «τίμημα» της πιθανής νίκης του Τραμπ».