Συγγραφέας: Μανώλης Καψής
Τα όνειρα, έλεγε το πανό, μένουν ζωντανά στον αγώνα. Τι είναι όμως τα όνειρα; Τι ονειρεύεται διοικητικός υπάλληλος ΕΚΠΑ; Ίσως η εξήγηση να ήταν η πρόταση κάτω από το βασικό σύνθημα του πανό που περήφανα κρεμόταν μπροστά στα γραφεία της διοίκησης, όπου μόλις είχε κλείσει ο διακομιστής του Πανεπιστημίου (σ.σ. ήταν αγώνας), υπάλληλοι του πανεπιστημίου. «Δωρεάν, δημόσια εκπαίδευση, δωρεάν», γράφει.
Εάν η συνταξιοδότηση – που πιστεύω ότι πρέπει να είναι μια δωρεάν, δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση – είναι περίεργη για εσάς, μην το παρεξηγήσετε. Οι άνθρωποι ονειρεύονται, βρίσκονται μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης και έχουν το δικαίωμα να μην εκφράζονται σωστά. (Αυτή είναι μια καλή εξήγηση φυσικά, υπάρχει μια άλλη που δεν θέλω να αναφέρω).
Γιατί όμως ονειρεύονται αυτό που ήδη υπάρχει; Και η παιδεία είναι δωρεάν, δημόσια και δωρεάν, δηλαδή δωρεάν για όσους σπουδάζουν, γιατί καλύπτουμε τα έξοδα με τους φόρους μας, όπως πληρώνουμε τους μισθούς των διοικητικών υπαλλήλων. Κάπως έτσι είναι η δωρεάν, δημόσια και «δωρεάν» εκπαίδευση (και απίστευτο χάλι, μπορώ να προσθέσω!). Τι στο διάολο ονειρεύονται;
Υποθέτω ότι ονειρεύονται ότι τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα καταστρέψουν αυτό το όνειρο να ζεις ελεύθερα και να αντιδράς. Έτσι αποφάσισαν να σαμποτάρουν τον διακομιστή και να τον απενεργοποιήσουν. Και όσοι φοιτητές ήθελαν να πάρουν μέρος σε εξ αποστάσεως αναγνώσεις και να μην χάσουν το εξάμηνο «το ήπιαν», όπως έλεγε και η Τζάκρη. Αν αυτό δεν είναι ένα ονειρικό πανεπιστήμιο με υπαλλήλους ονείρων και καθηγητές ονείρων, πείτε μου τι είναι.
Ωστόσο, οι έφοδοι σε διοικητικά στελέχη του ΕΚΠΑ είναι από πολλές απόψεις ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές. Όπως εξήγησε καθηγητής πανεπιστημίου, η δολιοφθορά στον διακομιστή «είναι αντίδραση στην πορεία των εξετάσεων, γιατί αυτή η επιχείρηση ακύρωσε τις διαμαρτυρίες των φοιτητών». Με άλλα λόγια, οι μαθητές δίνουν μάχη για να εμποδίσουν τους συνομηλίκους τους να περάσουν τις εξετάσεις τους. Και ορισμένοι καθηγητές, όπως αυτή η κυρία, και το προσωπικό τους συμπονούν τους φοιτητές που θέλουν οι συνάδελφοί τους να αποτύχουν στις εξετάσεις τους. Πολύ καλά. Ωστόσο, αφού το ίδιο το πανεπιστήμιο αποφάσισε να γίνουν τηλεεξετάσεις, πώς γίνεται να τις σαμποτάρουν διάφοροι τσιγκούνηδες; Οι εξετάσεις γίνονται από καθηγητές, όχι από φοιτητικές ομάδες, γι’ αυτό αποφάσισαν να τις πραγματοποιήσουν διαδικτυακά, τελεία. Τι κάνουν οι διαχειριστές;
Ή για να το θέσω αλλιώς: ποιοι υπάλληλοι σαμποτάρουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό του πανεπιστημίου; Δεν είναι δουλειά τους να τον προστατεύουν; Γι’ αυτό δεν πληρώνονται;
Μερικοί ολοκληρωμένοι Phillies θα μιλήσουν για την παντελή έλλειψη εργασιακής ηθικής και αίσθησης καθήκοντος. Άλλοι θα μιλήσουν για ένα ποινικό αδίκημα που θα πρέπει να επιφέρει αυστηρές ποινές. Αλλά θα έκαναν λάθος.
Οι διαχειριστές είναι άνθρωποι των αγώνων και των ονείρων. Δεν δουλεύει. Προσφέρουν. Σε αγώνες και όνειρα. Και αυτό που τους συγκλονίζει είναι η «συνταγή» των φοιτητών που, όπως λένε, «εκβιάζουν κονδύλια από Υπουργείο, Πρυτανεία και Σχολή, αντικρούοντας τις συλλογικές μας αποφάσεις και υπονομεύοντας τον αγώνα και τις καταλήψεις μας, δεν θα αφεθούν να περάσουν».
Ίσως αναρωτιέστε σε αυτό το σημείο γιατί οι συλλογικές αποφάσεις των φοιτητών, συμπεριλαμβανομένων των διοικητικών αποφάσεων -εν τω μεταξύ μιλάμε για αρκετές δεκάδες, όχι για εκατοντάδες ψηφοφόρους, γενικά για αρκετές χιλιάδες φοιτητές- έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τα μέτρα και τις αποφάσεις του Υπουργείου, της Καγκελαρίου. Γραφείο και Τμήμα. Είναι ηθικά ανώτεροι;
Το κουμπί βρίσκεται στο συλλογικό. Για την αριστερά του καθενός μας, ό,τι είναι συλλογικό είναι ιερό και πάνω από όλα. Και δύο τρεις να είναι συμμετέχοντες σε «συλλογικές διαδικασίες», αν πάρουμε συλλογικές αποφάσεις, είναι ιερές και προφανώς αποδεκτές. (Αυτό μας φέρνει στις γνωστές, σκοτεινές «συλλογικότητες», όπου εννοούμε αυτό που κάποτε λέγαμε ομαδικά σχολεία ή οργανώσεις.) Και αν λαμβάνουμε συλλογικές αποφάσεις, ο νόμος δεν ισχύει καθόλου. Κυριαρχούν οι συλλογικές. Η φρίκη μας.
Πώς αντέδρασε το ίδιο το Πανεπιστήμιο σε όλα αυτά; Παρήγγειλα ΕΔΕ. Είναι προφανές, αλλά στοιχηματίζω επίσης ότι κανείς δεν θα τιμωρηθεί. Και αν τιμωρηθεί, θα είναι επειδή τον χάιδεψε. Το ελληνικό, δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο δεν αλλάζει εύκολα. Ίσως επειδή είναι δημόσιο και δωρεάν. Αν και κάποιοι λάτρεις θα πουν ότι δεν αλλάζει, ακριβώς επειδή είναι ελληνικό.
