Ήταν μια πάγια τακτική της ναζιστικής Γερμανίας να εκμεταλλεύεται τους οικονομικούς πόρους των χωρών που κατακτήθηκαν από τα στρατεύματά της. Μετά το τέλος της κατοχής της Πολωνίας, στις αρχές Οκτωβρίου 1939, η Γερμανία προσάρτησε το έδαφος της Δημοκρατίας της Πολωνίας Πόζναναυτήν Άνω Σιλεσία και αυτός Πολωνικός διάδρομοςεπεκτείνοντας τα σύνορά της προς την Ουκρανία και τη Λευκορωσία. Πολλοί Γερμανοί που ζούσαν στις περιοχές που γειτνιάζουν με τη Σοβιετική Ένωση αποφάσισαν να εγκατασταθούν στις κατακτημένες περιοχές, θέλοντας να επιστρέψουν στη γερμανική κυριαρχία.
Οι πρακτικές των Γερμανών στις κατακτημένες περιοχές έφεραν όλα τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των Ναζί απέναντι σε έθνη που οι ίδιοι θεωρούσαν «κατώτερα». Μετά την πτώση της Βαρσοβίας Ο Αδόλφος Χίτλερ έστειλε πέντε ειδικές δυνάμεις στην Πολωνία με τις αρχές, την εξόντωση εξαιρετικών προσωπικοτήτων της χώρας. Εκατοντάδες Πολωνοί πολίτες, κυρίως επιχειρηματίες, πολιτικοί, διανοούμενοι και καθηγητές, πυροβολήθηκαν ή στάλθηκαν σε στρατόπεδα. Στις κατακτημένες περιοχές ο πληθυσμός υποβλήθηκε σε ανελέητη γερμανοποίηση. Άλλωστε, η αντιπάθεια του Χίτλερ για τους Πολωνούς ήταν ευρέως γνωστή. Κατελήφθησαν και πολωνικά εδάφη Κόκκινος Στρατόςως αποτέλεσμα του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότοφ. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών βρίσκονταν στη διαδικασία ένταξης σε ένα σοβιετικού τύπου πολιτικό καθεστώς.
Στις 12 Οκτωβρίου 1939 ιδρύθηκε η Γενική Κυβέρνηση, αρχιστράτηγος της οποίας ήταν ο δικηγόρος του ναζιστικού κόμματος Χανς Φρανκ και η περιοχή ευθύνης του ήταν η κεντρική και νότια Πολωνία. Άρχισαν να εφαρμόζονται σχεδόν αμέσως περιοριστικά μέτρα για τους Εβραίους στην Πολωνία. Αρχικά, οι Εβραίοι χρησιμοποιήθηκαν ως εργάτες για την αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν από τη γερμανική εισβολή. Στη συνέχεια επιβλήθηκαν περιορισμοί στο εμπόριο τους, το «Άστρο του Δαβίδ» διατάχθηκε να τοποθετηθεί στα εβραϊκά ιδρύματα και από τον Δεκέμβριο όλοι οι Εβραίοι έπρεπε να φορούν λευκό περιβραχιόνιο. Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες από άλλα μέρη της χώρας που κατείχε ο γερμανικός στρατός ενώθηκαν με τον ήδη μεγάλο πληθυσμό των Εβραίων της Βαρσοβίας. Στα τέλη του 1939, ο αριθμός των Εβραίων στην πολωνική πρωτεύουσα ξεπέρασε τις 350.000 ψυχές.
Όσοι προσπάθησαν να διαφύγουν πυροβολήθηκαν επί τόπου
Στις αρχές Απριλίου 1940, ο Διοικητής της Περιφέρειας της Βαρσοβίας, Λούντβιχ Φίσερ, εξέδωσε διαταγή χτίζοντας έναν τοίχοπου επρόκειτο να περιβάλλουν τις συνοικίες όπου ζούσαν οι Εβραίοι της πόλης. Οι γερμανικές αρχές έδιωξαν δεκάδες χιλιάδες Πολωνούς από γειτονιές γύρω από τις οποίες χτιζόταν το τείχος, όπου ζούσαν περίπου 140.000 Εβραίοι που ζούσαν στα περίχωρα της πόλης. Στις 16 Οκτωβρίου 1940, ο επικεφαλής της Γενικής Κυβέρνησης, γνωστός για τις αντιεβραϊκές του απόψεις, ανακοίνωσε τη δημιουργία του Γκέτο της Βαρσοβίας. Το γκέτο κάλυπτε μια έκταση περίπου 3 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Στα σύνορά της συγκεντρώθηκαν περίπου 450.000 άνθρωποι.
Ένα μήνα αργότερα, οι γερμανικές αρχές χώρισαν το γκέτο από την υπόλοιπη Πολωνία. Σταδιακά, τα όριά του μειώθηκαν. Όσοι προσπάθησαν να διαφύγουν πυροβολήθηκαν επί τόπου. Οι μαζικές εκτελέσεις από Γερμανούς στρατιώτες ήταν συχνές, αλλά υπήρχαν και μολυσματικές ασθένειες που μείωσαν σημαντικά τον εβραϊκό πληθυσμό.
Τα επόμενα χρόνια έφεραν εκτοπίσεις Εβραίων της Βαρσοβίας σε στρατόπεδα εξόντωσης. Στις αρχές του 1943, οι γερμανικές δυνάμεις συνάντησαν αντίσταση από την Εβραϊκή Οργάνωση Μάχης (JOF). Τον Μάιο του ίδιου έτους, η αντίσταση των Εβραίων της Βαρσοβίας έφτασε σε άδοξο τέλος όταν οι Γερμανοί άρχισαν να ανατινάζουν κτίρια ένα-ένα για να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τις κρυψώνες τους. Όσοι παρέμειναν στο γκέτο στάλθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης ή μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.
Επεξεργαστής στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης