ΑΥΤΟ Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος Ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1914 με Βαλκανία. Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, ο Μεγάλος Πόλεμος (όπως ονομαζόταν) τελείωσε στην ίδια περιοχή, σχεδόν τέσσερα χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με αυτούς, η πτώση του είχε καταλυτική επίδραση Βουλγαρία τον Σεπτέμβριο του 1918
Στις αρχές του 1918, η κατάσταση στα κύρια μέτωπα του πολέμου ευνόησε τις Κεντρικές Δυνάμεις. Στο Δυτικό Μέτωπο, ο πόλεμος πήρε στατική μορφή από το φθινόπωρο του 1914. Έσκαψαν χαρακώματα και δύο αντίπαλες φατρίες πάλεψαν για να κερδίσουν αρκετές εκατοντάδες μέτρα. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στα λασπωμένα χωράφια της Φλάνδρας και της βόρειας Γαλλίας. Στο ανατολικό μέτωπο, από την άλλη, η Γερμανία και οι σύμμαχοί της έδειχναν να τα πηγαίνουν καλά. Πράγματι, οι Μπολσεβίκοι, που ήρθαν στην εξουσία στη Ρωσία μετά την επανάσταση της 7ης Νοεμβρίου 1917 (25 Οκτωβρίου στο παλιό ημερολόγιο), υπέγραψαν τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ στις 3 Μαρτίου 1918, τερματίζοντας τον πόλεμο.
Αν και μετέφεραν πολλές μεραρχίες από το Ανατολικό στο Δυτικό Μέτωπο, οι Γερμανοί ενίσχυσαν εκεί τις δυνάμεις τους δεν κατάφεραν να σπάσουν τη γαλλική και τη βρετανική γραμμή στη μεγάλη ανοιξιάτικη επίθεση, που πραγματοποίησαν το πρώτο μισό του 1918. Παράλληλα, έδειξαν και το απόλυτο όριο των δυνατοτήτων τους στα πεδία των μαχών.
Στις αρχές του 1918, οι σύμμαχοι της Αντάντ θεώρησαν απαραίτητο να αναδιοργανώσουν τον Ανατολικό Συμμαχικό Στρατό και να αυξήσουν τον ρόλο του μετώπου ως πεδίου στερέωσης των γερμανικών δυνάμεων στη Μακεδονία. Αυτό το έργο ανέλαβε ο νέος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μακεδονία, Στρατηγός Marie Louis Adolphe Guillaumat. Ανάμεσα στις κύριες τοπικές επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν την άνοιξη του 1918, ξεχώρισε η επίθεση με στόχο την κατάληψη του Scra di Legen, στην οποία Σε αυτήν συμμετείχαν κυρίως ελληνικές δυνάμεις του Στρατού Εθνικής Άμυνας. Η νίκη των ελληνικών στρατευμάτων στη μάχη του Σκρα (30 Μαΐου 1918) είχε τόσο θετική επίδραση στον Στρατό της Ανατολής που έκανε τους Σέρβους, όπως και τους Έλληνες, να θέλουν να νικήσουν.
Μετά από τρία χρόνια συνεχών μαχών, οι βουλγαρικές δυνάμεις υπέστησαν μεγάλη κούραση και το ηθικό των στρατιωτών έπεσε. Η αγροτική παραγωγή μειώθηκε επειδή οι αγρότες ήταν στο μέτωπο του πολέμου ως στρατιώτες. Υπήρχαν προβλήματα διατροφής και σημάδια υπεξαίρεσης.
Η Βουλγαρία πέτυχε σε μεγάλο βαθμό τους στόχους της εισερχόμενος στον Μεγάλο Πόλεμο στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων, καταλαμβάνοντας την περιοχή των Σκοπίων από τους Σέρβους και την ανατολική Μακεδονία από τους Έλληνες. Τον Ιούνιο του 1918, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Radosławów, σημειώθηκε πολιτική κρίση. Το κύριο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο διάδοχός του, ο Μαλίνοφ, ήταν αν θα συνέχιζε τον πόλεμο ή αν θα υπογράψει μια γερμανική συνθήκη ειρήνης με τις δυνάμεις της Αντάντ, διασφαλίζοντάς της τον έλεγχο των περισσότερων κερδών της. Οι σύμμαχοι της Αντάντ, φυσικά, απέρριψαν τις βουλγαρικές ειρηνευτικές προτάσεις.
Όταν οι συμμαχικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε βουλγαρικές θέσεις στο Dobro Polje στα μέσα Σεπτεμβρίου 1918, οι Βούλγαροι φαινόταν ανίκανοι να υπερασπιστούν επαρκώς τα κέρδη τους. Ο βασιλιάς Φερδινάνδος έλαβε την αρχοντιά από τη Γερμανία στη Σόφια, ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων βρισκόταν στη Βιέννη για λόγους υγείας και πολλοί στρατιώτες έλειπαν από τις μονάδες τους με άδεια. Μέσα σε δέκα μέρες, οι σύμμαχοι της Αντάντ επιτέθηκαν ανάγκασε τους Βούλγαρους να αναζητήσουν διέξοδο για την υπογραφή της ανακωχήςφοβούμενοι τα εμπόδια που βίωσαν κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο.
Κάτω από αυτά βρίσκεται η βουλγαρική αποστολή Λιάπτσεφ, Λούκοφ και Ράντεφ έφυγε για Θεσσαλονίκηνα διαπραγματευθούν την παύση των εχθροπραξιών. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1918 (ν.δ.), οι Βούλγαροι αποδέχθηκαν τους όρους που έθεσε ο Γάλλος ηγέτης Franchet d'Espèrey. Αυτά ήταν: διακοπή των εχθροπραξιών, εκκένωση των κατεχόμενων σερβικών και ελληνικών εδαφών από τον βουλγαρικό στρατό, αφοπλισμός στρατιωτών, άμεση αποχώρηση των γερμανικών και αυστριακών στρατευμάτων από τη Βουλγαρία, επιστροφή των όπλων του ελληνικού 4ου Σώματος Στρατού και προσωρινή κατάληψη από την Αντάντ. δυνάμεις σε στρατηγικά σημεία της Βουλγαρίας ως εγγύηση της φερεγγυότητας των Βουλγάρων .
Στη Βουλγαρία επικράτησε μεγάλη σύγχυση. Την ημέρα που υπογράφηκε η ανακωχή, ο Φερδινάνδος εισήγαγε στρατιωτικό νόμο μετά την εξέγερση μέρους του στρατού. Στις 3 Οκτωβρίου (ni), παραιτήθηκε από το θρόνο υπέρ του γιου του Βορίδου Γ', ο οποίος έφερε μεγάλη ευθύνη για τις εθνικές καταστροφές της Βουλγαρίας.
Επεξεργαστής στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
