Εξαιρετικός Γάλλος συγγραφέας του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Colette ή Sidonie-Gabriel Colette, όπως είναι το πλήρες όνομά της, γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 1873 στο Saint-Sauveur-en-Puisaille της Βουργουνδίας. Σε αυτό το μικρό χωριό, η μητέρα της ξύπνησε στην Colette ενδιαφέρον και αγάπη για τα θαύματα του φυσικού κόσμου. Σε ηλικία 20 ετών, απροετοίμαστη ακόμη, παντρεύτηκε έναν συγγραφέα και κριτικό 15 χρόνια μεγαλύτερό της. Henri Gauthier-Villard, που τη μύησε στον κόσμο των παριζιάνικων σαλονιών. Αυτά τα πρώτα χρόνια ήταν που ανακάλυψε το ταλέντο της στο γράψιμο. Ωστόσο, ο σύζυγός της την ανάγκασε να γράψει και στη συνέχεια να εκδώσει ως δικά της τέσσερα μυθιστορήματα του Claudine (1900-1903 / Η Claudine στο σχολείο, η Claudine στο Παρίσι, η Claudine παντρεύτηκε, η Claudine έφυγε).
Το 1906, η Colette άφησε τον σύζυγό της. Αν και τα μυθιστορήματά της, παρά τον ελαφρύ αισθησιασμό τους, ήταν εξαιρετικά δημοφιλή, το ίδιο ήταν και η ίδια δεν έκανε ποτέ κανένα κέρδος, επειδή ο Villar διατήρησε τα πνευματικά δικαιώματα στο όνομά του. Για να επιβιώσει, αναγκάστηκε να εργαστεί ως τραγουδίστρια. Τελικά κατάφερε να πάρει διαζύγιο το 1910 και το 1912 τον παντρεύτηκε Henry de Jouvenelαρχισυντάκτρια της εφημερίδας Le Matin, για την οποία έγραψε επίσης θεατρικά έργα και διηγήματα.
Τα γραπτά που είχε δημοσιεύσει μέχρι εκείνη την εποχή αποτελούσαν αυτό που αποκαλούσε «χρόνια επαγγελματικής πρακτικής». Μετά το 1920 ακολούθησε δύο κατευθύνσεις γραπτώς. Το πρώτο αφορούσε τη ζωή της νεότερης μεταπολεμικής γενιάς. Μεταξύ αυτών των μυθιστορημάτων είναι Σειρά (1920) i Τέλος της σειράς (1926), που ασχολείται με τη σχέση ενός νεαρού άνδρα και μιας μεγαλύτερης γυναίκας, και ο Τα Αγούρα Στάχεια (1923), θίγοντας το θέμα της μύησης στην αγάπη. Η άλλη κατεύθυνση κοιτούσε πίσω στο χωριό των παιδικών του χρόνων. Το σπίτι της Κλοντίν (1922) i Αριστερά (1930) είναι στην πραγματικότητα οι στοχασμοί της για αυτά τα χρόνια που εκφράζονται μέσα από την ποίηση.
Το 1935, αφού χώρισε από τον δεύτερο σύζυγό της, παντρεύτηκε για τρίτη φορά συγγραφέα Maurycy Gudeke. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες της ζωής της, η Colette έγραψε για διάφορα θέματα. ΑΥΤΟ Ζιζή (1944), που αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που μεγάλωσαν οι δύο μεγαλύτερες αδερφές της για να γίνει εταίρα, διασκευάστηκε τόσο για τη σκηνή όσο και για την οθόνη, και παρουσιάστηκε επίσης ως μιούζικαλ τη δεκαετία του 1950, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Η Colette αναγνωρίστηκε για τη δουλειά της, λαμβάνοντας μάλιστα επαίνους που σπάνια αποδίδονταν σε γυναίκες εκείνη την εποχή. Το 1935 έγινε μέλος της Βασιλικής Βελγικής Ακαδημίας και δέκα χρόνια αργότερα μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Γκονκούρ και μεγάλος αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής. Ωστόσο, από το 1949, επηρεασμένη από αρθρίτιδα, δεν μπορούσε πλέον να είναι τόσο παραγωγική. Πέρασε τις μέρες της ήρεμα στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, με τις αγαπημένες της γάτες, μέχρι τις 3 Αυγούστου 1954, όταν άφησε την τελευταία της πνοή.
Από μια ανασκόπηση της δουλειάς της, συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι καλύτερες στιγμές της αφορούσαν κυρίως τον πόνο, αλλά και την απόλαυση της αγάπης. Είναι βέβαιο ότι, εκτός από την ακριβή, αισθησιακή ανάκληση ήχων, μυρωδιών, γεύσεων, υφών και χρωμάτων, η Colette ανέλυσε τη γυναικεία ύπαρξη σε βάθος και από διάφορες οπτικές γωνίες.
Επεξεργαστής στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης