«Pantheons», «17 Threads», «Julia’s Consul», «The Wreck», «Mrs. Paradise», «The Beach», «Electra», «Maleficent», «Psychogirls», «Runaway Love», «Aμμόχωστος» .
Οι έντεκα από τις σχεδόν τριάντα σειρές που προβλήθηκαν αυτή τη σεζόν είναι σειρές εποχής. Θεσσαλία, Μάνη, Μάταλα, Κύθηρα, Αθήνα γίνονται το σκηνικό της καθημερινότητας των ηρώων που σαν επιβάτες μιας χρονομηχανής ταξιδεύουν στο Η Ελλάδα στις αρχές του αιώνα, στον Μεσοπόλεμο και στη μεταπολεμική εποχή. Αυτή η χρονομηχανή κατασκευάστηκε χάρη στις μεγάλες προσπάθειες και τις σπουδές σκηνοθετών, σεναριογράφων, σκηνογράφων, κοστουμιών και υπευθύνων παραγωγής της τηλεοπτικής σειράς στην οποία εργάζονται για να μεταφέρουν τους θεατές – αλλά και τους ηθοποιούς που θα υποδυθούν τους χαρακτήρες – σε αυτό. χρονικό διάστημα.
Εξηγεί ότι η αφετηρία είναι πάντα η έρευνα Κάτια Κισσονέργηπου έγραψε το σενάριο της σειράς μαζί με τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου “17 νήματα” από την Cosmote TV. «Ξεκινάω πάντα με το ιστορικό πλαίσιο. Οι χαρακτήρες σου ανήκουν στην κοινωνία, έχεις ευθύνη να τους γνωρίσεις. Μάθετε ποιο ήταν το όνειρο του μέσου άνδρα και της γυναίκας. Τι διάβαζαν; Ποιο τραγούδι ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία; Τι αστεία υπήρχαν; Για ποιες παραστάσεις πωλήθηκαν εισιτήρια; Ποιο έγκλημα ήταν συγκλονιστικό εκείνη την εποχή; Πόσες δραχμές ήταν το μεροκάματο; Για παράδειγμα, δουλεύοντας το δικό μου ιστορικό σενάριο για μια σειρά που ετοίμαζα, έλεγξα ακόμη και τον καιρό τον χειμώνα του 1934 και ανακάλυψα ότι στην Αθήνα είχε κάνει ρεκόρ -10°C!
Στην έρευνά του για τις «17 Νήματα» διαπίστωσε ότι η καθημερινότητα της κλειστής νησιωτικής κοινότητας των Κυθήρων περιελάμβανε λεπτομέρειες από την εποχή των Γάλλων και Βρετανών κατακτητών της, οι οποίοι επέβαλαν ταξικούς περιορισμούς ακόμη και σε πρακτικά ζητήματα. «Οι κάτοικοι του νησιού ταπεινής καταγωγής δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορούν με άλογα ή να εισέρχονται στη Χώρα μαζί τους. Και αυτός ο περιορισμός συνεχίστηκε για χρόνια, ακόμη και μετά την απελευθέρωση. Χρειάστηκε λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε αν ο ήρωάς μας είχε δίκιο που κινήθηκε έφιππος ή όχι», μας λέει. Επίσης δίνει μεγάλη σημασία στην προφορά της λέξης. «Αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι. Σκεφτείτε το, σήμερα οι νέοι χρησιμοποιούν τη λέξη «έπος» για να εκφράσουν ένα θετικό σχόλιο ή τη λέξη «κλαρίνο» για να περιγράψουν έναν τύπο ανθρώπου. Πριν από δέκα χρόνια ήταν ανήκουστοι. Ωστόσο, κάθε εποχή έχει τις δικές της λέξεις και εκφράσεις. «Αν έχετε έναν νεαρό ήρωα στα 20 του, πρέπει να κάνετε κάποια έρευνα και να βρείτε αυτά τα μικρά «στολίδια» που θα ζωντανέψουν την ομιλία και θα κάνουν την ιστορία που λέτε να ζωντανέψει».
Αυτό το «παραμύθι», το σενάριο, είναι η αφετηρία για την έρευνα του σκηνογράφου και ενδυματολόγο της παράστασης. ΑΥΤΟ Αντώνης Χαλκιάς επιμελήθηκε μερικές από τις πιο γνωστές και πιο επιτυχημένες σειρές εποχής της ελληνικής τηλεόρασης, από το «Καραβάν Σαράι», «Το νησί» και «Ουζέρι Τσιτσάνης» μέχρι τις «Άγριες μέλισσες», «Παράδεισος των Κυριών», «Το Ναυάγιο» και «Πάντεος». “”. Στην περίπτωση του Πανθέα, ο ΣΚΑΪ διάβασε πολύ προσεκτικά τα βιβλία του Τάσου Αθανασιάδη, τα οποία είναι πολύ ξεκάθαρα ως προς τις λεπτομέρειες του σκηνικού στο οποίο εντοπίζονται οι δράσεις των χαρακτήρων. Μελέτησε επίσης βιβλία για να μάθει τόσο για την εποχή των «Πανθαίων» όσο και για το Μέγα «Ναυάγιο». «Ωστόσο, ο σκηνογράφος δεν δημιουργεί απλώς έναν σκελετό του χώρου και ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο, το οποίο περνάει στο τμήμα κατασκευής», εξηγεί, «αλλά πρέπει να φροντίζει τη διακόσμηση, τον εξοπλισμό, τα μαγειρικά σκεύη και τις λεπτομέρειες του χώρου. , από κουρτίνες και ταπετσαρίες μέχρι κουτάλια και πορσελάνη.
«Ξεκινάω πάντα με το ιστορικό πλαίσιο. Οι χαρακτήρες σου ανήκουν στην κοινωνία, έχεις ευθύνη να τους γνωρίσεις. Τι διάβαζαν; Πόσες δραχμές ήταν το μεροκάματο;».
Έρευνα και κατασκευή
Και, φυσικά, η οικονομική περιοχή των χαρακτήρων, οι συνθήκες διαβίωσης και ο χαρακτήρας τους παίζουν ρόλο στην επιλογή του. Με βάση τις κατευθύνσεις και τα σχέδιά του, οι συνάδελφοί του ψάχνουν σε αποθήκες και μαγαζιά για έπιπλα και καθημερινά είδη, τα φωτογραφίζουν και κοιτάζει αυτά που πληρούν τις προϋποθέσεις, ενώ οι υπεύθυνοι παραγωγής φροντίζουν για την αγορά τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα αντικείμενα πρέπει να φτιάχνονται από την αρχή – στη σειρά «Ladies’ Paradise» δημιουργήθηκε ένας πολυέλαιος σχεδόν 7.500 ευρώ.
«Το εξώφυλλο παίζει ρόλο στο δράμα της παράστασης», προσθέτει, «δεν μπορείς να δημιουργήσεις έναν καθαρό χώρο για μια σκηνή συνωμοσίας. η διαμόρφωση και τα χρώματά του υπαγορεύονται από τη δράση που λαμβάνει χώρα εκεί». Η εργασία από το σχεδιασμό και την κατασκευή του σετ μέχρι τη συναρμολόγηση των επίπλων και την παράδοσή τους για τη λήψη μπορεί να διαρκέσει έως και πέντε μήνες.
Ο σχεδιασμός και η δημιουργία της γκαρνταρόμπας των χαρακτήρων είναι επίσης μια διαδικασία πολλών μηνών, σημειώνει Δομνίκη Βασιαγεώργη, ενδυματολόγος για τη σειρά «Ο πρόξενος της Τζούλιας» που μεταδίδεται στον Alpha. Ψάχνει και ξεφυλλίζει καταλόγους της εποχής για να αποκτήσει μια σαφή εικόνα της μόδας και της ένδυσης, παρακολουθεί ταινίες από εκείνη την εποχή και μελετά βιβλία, ιστορικά αρχεία και συλλογές. «Επισκέφτηκα το αστυνομικό μουσείο για να πάρω τις στολές της χωροφυλακής. Τα τελαμόνια που φοράνε κατασκευάστηκαν ειδικά για την επίδειξη, όπως και οι στολές, με βάση πολύ λεπτομερείς οδηγίες. Επίσης τότε χρησιμοποιήθηκαν μάλλινα και βαμβακερά υφάσματα, δεν υπήρχαν συνθετικά, macos, λάστιχα και δεν φοριούνταν έντονα χρώματα. Όταν σχεδιάζει μια γκαρνταρόμπα, κάθε ήρωας, φυσικά, λαμβάνει υπόψη, εκτός από την εποχή, την κοινωνική του θέση, την οικονομική περιοχή, την καταγωγή και τον τόπο διαμονής και την ηλικία του.
Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που συνάντησε ήταν η μεγάλη έλλειψη σε ντουλάπες για ενοικίαση ρούχων, καθώς γυρίζονταν πολλές ιστορικές σειρές. «Φυσικά έπρεπε να ράψουμε δεκάδες ρούχα, μεταξύ των οποίων: κλασικές φούστες, κοστούμια, ρούχα εγκυμοσύνης, μερικά προσαρμοσμένα στις ανάγκες των ηθοποιών. Αλλάξαμε επίσης δεκάδες άλλα ρούχα». Ωστόσο, η μεγαλύτερη και συχνά ανυπέρβλητη δυσκολία που συναντά είναι -παραδέχεται- τα γυναικεία εσώρουχα. «Τότε φορούσαν μυτερά σουτιέν και νάιλον εσώρουχα και κάλτσες. Βρήκα σουτιέν σε παλιά μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας που προσπαθώ να χωρέσω, αλλά δεν βρίσκουμε πια νάιλον κάλτσες, οπότε πρέπει να χρησιμοποιούμε μοντέρνα καλσόν».
