ο σύμβολα και τα σημάδια που δείχνουν τις πεποιθήσεις και τις συμπάθειές μας είναι συχνά μεταβλητά. Ενώ ο χριστιανικός σταυρός, η μουσουλμανική ημισέληνος, το εβραϊκό αστέρι του Δαβίδ και οι νομικά προστατευμένες εταιρικές αντίστοιχές τους -μήλα, ασπίδες στόχου ή κύματα Nike Swoosh- έχουν αποδειχθεί ανθεκτικές στο χρόνο, υπάρχουν πολλά γνωστά αλλά καινοτόμα γραφικά σύμβολα που αγωνίζονται για την προσοχή μας.
Δεν υπάρχει κίνημα σήμερα χωρίς τη γραφική του σημειωτική. Ολοι αναρχία έχει πλέον αποκτήσει μια εταιρική οντότητα όπου το κυκλωμένο άλφα δεν φαίνεται πλέον στο φωτιστικό του δρόμου στην περιοχή μας για να μετακινηθεί σε παπούτσια περιορισμένης έκδοσης «Chuck Taylor Anarchy – All-Stars Edition». Από τα ροζ πλεκτά καπέλα της φεμινιστικής Women's March μέχρι τα κόκκινα καπέλα των Capitol Raiders, από το ουράνιο τόξο του κινήματος LGBTQI+ στη Thin Blue Line των υποστηρικτών της αστυνομίας των ΗΠΑ, από τα εικονίδια emoji καλωσορίσματος μέχρι τα εικονίδια με καρπούζι που δείχνουν υποστήριξη για την Παλαιστίνη, κινούμαστε μέσα από ένα δάσος από αυτοσχέδια γραφικά μέσα.
Η επιχείρησή του Σήμα ειρήνης ωστόσο είναι ξεχωριστό. Το παγκοσμίως αναγνωρισμένο σύμβολο επινοήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 από έναν ακτιβιστή και γραφίστα Τζέραλντ Χόλτομως ένδειξη του βρετανικού κινήματος κατά της διάδοσης πυρηνικά όπλα. Το σύμβολο είναι ένας συνδυασμός των λατινικών γραμμάτων N και D που βρίσκονται σε σημαίες διεθνών ναυτιλιακών σημαιών, σχηματίζοντας τα αρχικά των λέξεων πυρηνικός αφοπλισμός στα αγγλικά. Το σύμβολο υιοθετήθηκε γρήγορα από το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα και την αντισυμβατική νεολαία.
Ένα άλλοτε ισχυρό εμπορικό σήμα έπαψε να είναι ένα προοδευτικό πανό λόγω της «κακής διαχείρισης» του μάρκετινγκ.
Από την αρχή, ο Χόλτομ επέμεινε να είναι ανοιχτό το σύμβολό του, αρνούμενος να το κάνει εγγραφή ζ. Ωστόσο, χωρίς την προστασία του νομικού συμβούλου και τις απειλές του, τέτοια σύμβολα συχνά πέφτουν θύματα κατάχρησης και αλλοίωσης. Επειδή το σύμβολο ειρήνης δεν ανήκει σε κανέναν, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε για οποιονδήποτε σκοπό, όπως ακριβώς κάνει η κερδοσκοπική πλατφόρμα αγγελιών CraigsList.
Ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1970, το άλλοτε αυστηρό σήμα της ειρήνης έγινε ένα αβλαβές σημάδι του αστικού τρόπου ζωής και των τάσεων της μόδας, ανάλογο με ένα χαμογελαστό πρόσωπο.
Οι σημερινοί μαθητές, γεννημένοι στις αρχές του 21ου αιώνα, εξηγούν ότι μετά από δεκαετίες συνεχούς εμπορευματοποίησης, οι νεότερες γενιές δεν κατανοούν πλέον την ανατρεπτική φύση αυτού του συμβόλου. Όταν ρωτήθηκαν για το σύμβολο της ειρήνης, λένε:χίπιςστις παραλίες του Λος Άντζελες, κάποιος χαλαρός αλλά αποκομμένος από την πραγματικότητα».
«Δεν το βλέπω ως πρόοδο. Είναι ένα ξεπερασμένο σύμβολο ανεκτικότητας προς τον πλησίον, ένα είδος συλλογικής ιδεολογικής ασπίδας ενάντια στον πόλεμο και τη βία», λέει ο 21χρονος φοιτητής Μπεν Γκέρτνερ.
«Καπιταλιστική λάμψη»
«Όταν βλέπω ένα σύμβολο ειρήνης, σκέφτομαι αμέσως κάποιο καπιταλιστικό μπιχλιμπίδι», λέει η 19χρονη Kaylee Flanagan. Αν και τα λόγια τους μπορεί να ακούγονται κυνικά, η συσχέτιση με εμπορία Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς αυτή η γενιά συνάντησε για πρώτη φορά αυτό το σύμβολο μέσω μιας επωνυμίας καταναλωτικών προϊόντων.
Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι μετά από δεκαετίες εμπορικής εκμετάλλευσης, το σύμβολο της ειρήνης έπεσε οριστικά στο περιθώριο. Ωστόσο, παρά την κριτική για τον αναχρονισμό, άλλοι υποστηρίζουν ότι εξακολουθεί να διατηρεί μέρος της αρχικής του δύναμης. ΑΥΤΟ Shepard Faireyδημιουργός της πρώτης του αφίσας Μπάρακ Ομπάμα με τη λέξη «Ελπίδα» επιμένει ότι το σύμβολο της ειρήνης παραμένει αποτελεσματικό: «Κατανοώ την κριτική του έργου μου λόγω του απλοϊκού περιεχομένου και των προπαγανδιστικών τακτικών, αλλά όταν χρειάζεται να μεταφέρετε μια ιδέα γρήγορα και αποτελεσματικά, το σύμβολο της ειρήνης κάνει ακριβώς αυτό» .
Η Fairey δεν πιστεύει ότι οι νέοι απορρίπτουν εύκολα ένα δεδομένο σύμβολο, δηλώνοντας ότι είναι στη φύση των νέων να απορρίπτουν και να αμφισβητούν, πράγμα που δεν σημαίνει ότι δεν ανταποκρίνονται θετικά σε ένα δεδομένο σύμβολο. Ίσως για άλλη μια φορά, η τρέχουσα στιγμή του επιθετικού μάρκετινγκ και της αλγοριθμικής προώθησης των διχαστικών συμβόλων – ο κατακερματισμός του κοινού είναι η ψυχή του μάρκετινγκ – σηματοδοτεί το τέλος της αισιόδοξης αθωότητας της δεκαετίας του 1960.