Σημαντικές αλλαγές στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο μετατροπές στη χώρα μας, με παρεμβάσεις καταγραφής πραγματικών αναγκών χέρια εργασίας ανά περιοχή μέχρι την έκδοση της άδειας διαμονής αλλοδαποί εργάτες στη χώρα μας σχεδιάζονται από τις αρχές Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και Εργασίας.
Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο για γρήγορο, εύκολο, αλλά και στοχευμένο μετατάξεις εργαζομένων από τρίτες χώρες στην Ελλάδα και παρά τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες που δεν μπορούν να καλύψουν οι Έλληνες άνεργοι, οι μεταγραφές που γίνονται όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες αλλά και σε αυτές που εγκρίνονται κάθε δύο χρόνια από το Συμβούλιο Υπουργείο Εργασίας.
Υπολογίζεται ότι μόνο μία στις πέντε εγκεκριμένες θέσεις καλύπτεται τελικά από μετατεθέντες υπαλλήλους. Άλλωστε, συνήθως χρειάζονται 12 με 18 μήνες για να φτάσουν στη χώρα μας οι μεταγραφόμενοι. Μάλιστα για όλα τα παραπάνω δεν υπάρχουν επίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία σε ένα βάση δεδομένωνπου θα μπορούσε να αποτελέσει κεντρική πηγή πληροφοριών για τον σχεδιασμό της μεταναστευτικής πολιτικής στον τομέα των μεταγραφών.
Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας πρόκειται να δρομολογήσει νομοθετική παρέμβαση η οποία, μεταξύ άλλων, θα μετατρέψει ορισμένες από τις αρμοδιότητες που ασκούν σήμερα οι υπηρεσίες του Υπουργείου Εσωτερικών και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, ενώ εξετάζεται η μεταφορά ορισμένων αρμοδιοτήτων στις υπηρεσίες του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση, διαπιστώθηκε ότι σε αποκεντρωμένες εντολές, που δεν διαθέτουν καν ξεχωριστό τμήμα για επανακλήσεις, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις προσωπικού. Ανάλογα προβλήματα παρουσιάζονται και στις ελληνικές προξενικές αρχές, κυρίως στο υποκατάστημά τους έκδοση βίζαςγεγονός που περιπλέκει μια ήδη προβληματική διαδικασία.
Στην τελευταία του αναφορά για τον τρόπο αναζήτησης εργασίας στη χώρα μας, με τίτλο: ΕΛΙΑΜΕΠ Τα κύρια προβλήματα της διαδικασίας αποχώρησης, η οποία ισχύει και για περιπτώσεις διμερών συμφωνιών, περιλαμβάνουν:
• Ασυμφωνία μεταξύ των αναγκών που αναφέρουν οι εργοδότες και των οριστικά εγκεκριμένων θέσεων εργασίας. Είναι λοιπόν απαραίτητο να χαρτογραφηθεί λεπτομερώς όχι μόνο η ζήτηση αλλά και οι απαιτούμενες δεξιότητες. Αυτό σημαίνει αφενός την ενεργοποίηση του μηχανισμού ΔΥΠΑ, του Υπουργείου Εργασίας, των εργοδοτών και των ΟΤΑ και αφετέρου τη δημιουργία Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος (ISIS) που θα περιέχει πληροφορίες από αιτήσεις επαναπρόσληψης οριστικές άδειες διαμονής.
• Ασυνέπεια στον χρόνο που χρειάζεται η Αποκεντρωμένη Διοίκηση για την διεκπεραίωση αιτήματος εργοδότη. Στην Αττική η επεξεργασία διαρκεί συνήθως ένα μήνα, ενώ σε άλλες αστικές περιοχές μπορεί να διαρκέσει έως και οκτώ μήνες, επομένως είναι απίθανο να υπάρξει απόσυρση εντός του έτους υποβολής της αίτησης. Στο πλαίσιο αυτό λαμβάνεται υπόψη η πρόθεση των συναρμόδιων υπουργείων, που πραγματοποιούν συνεχείς συνεδριάσεις, για αναδιοργάνωση των εμπλεκόμενων υπηρεσιών.
Μόνο μία στις πέντε εγκεκριμένες θέσεις καλύπτεται τελικά από μετατεθέντες υπαλλήλους και χρειάζονται 12 έως 18 μήνες για να καλυφθούν.
• Προβλήματα στη διαδικασία σχετικά με κατοικίατόσο όσον αφορά την έκδοση της απαιτούμενης βίζας όσο και την παραμονή στη χώρα μας αυτή καθαυτή, καθώς δεν υπάρχουν σπίτια που να μπορούν να μείνουν μεταφερόμενοι εργαζόμενοι, γεγονός που προκαλεί την επιθυμία αλλοδαπών εργαζομένων να εργαστούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι στη χώρα μας. Για το λόγο αυτό, εξετάζονται αλλαγές στη διαδικασία έκδοσης αδειών διαμονής, κυρίως στην περίπτωση των εποχικών εργαζομένων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι προϋποθέσεις εισόδου είναι διαφορετικές, ανάλογα με το αν η είσοδος θα είναι μακροχρόνια (τουλάχιστον ενός έτους) ή προσωρινή (εποχιακή εργασία), αλλά και ανάλογα με τον κλάδο απασχόλησης και αν αφορά εσωτερική εργασία ή υψηλά προσόντα κ.λπ. κ.λπ. Δεδομένου ότι οι διαδικασίες δεν είναι μόνο χρονοβόρες και δαπανηρές, σχεδιάζεται, για παράδειγμα, να επιτραπεί στους εργαζόμενους να παραμείνουν για 18 συνεχείς μήνες και στη συνέχεια να επιστρέψουν στη χώρα για άλλους έξι μήνες. Σύμφωνα με το ΕΛΙΑΜΕΠ, θα μπορούσαν επίσης να ληφθούν μέτρα όπως στρατηγική επιλογή χωρών εταίρων, όχι μόνο σε σχέση με την «ευκολία» με την οποία μπορεί να εκδοθεί θεώρηση, αλλά και σε σχέση με τις ευρύτερες μεταναστευτικές προτεραιότητες της Ελλάδας, αλλά και για την καθιέρωση δεξιοτήτων διαθέσιμο σε μεμονωμένες χώρες.
Τι κάνουν οι άλλες χώρες;
Ταυτόχρονα, ήταν δυνατό να ακολουθηθούν οι βέλτιστες πρακτικές άλλων χωρών. Για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 2024, οι συνδικαλιστικές ομοσπονδίες της Σικελίας και του Μαρόκου υπέγραψαν μνημόνιο κατανόησης μέσω του οποίου οι Μαροκινοί εργαζόμενοι μπορούν να λάβουν επαγγελματική κατάρτιση στη χώρα και να λάβουν άδεια για εποχική εργασία στη Σικελία.
Ή Μάλτα προσφέρει διαδικτυακές συνεντεύξεις εργασίας που επιτρέπουν στους εργοδότες να συναντήσουν πιθανούς υπαλλήλους.
Ή Ολλανδία έχει δημιουργήσει μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων για την πρόσληψη προσωπικού στον αγροτικό τομέα. Οι πληροφορίες παρέχονται με τη μορφή κειμένου, εικόνων και βίντεο σε διάφορες γλώσσες, καθιστώντας τις προσβάσιμες.
Ή Ισπανία δημιουργεί κέντρα κατάρτισης σε χώρες όπου έχει αποφασιστεί να επικεντρωθεί στις προσλήψεις.
