Ο αγαπημένος του τραγουδιστής, Justin Bieber (χωρίς σχόλια παρακαλώ…), είχε τεράστια επιτυχία με τραγούδια όπως το “Never Say Never”. Σε έναν από τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού, το καναδικό ποπ εικονίδιο λέει, «Άκου, ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να περπατήσω μέσα από τη φωτιά».
ΑΥΤΟ Μάρκο Ρόις νιώθει ότι αυτός ο στίχος εκφράζει τέλεια το ταξίδι του στο γήπεδο ποδοσφαίρου. Γιατί στα 34 του ο χαρισματικός μπαλαντέρ με Ντόρτμουντπου ξεφεύγει από το στερεότυπο του Γερμανού ποδοσφαιριστή γεμάτου σωματική δύναμη και εσωτερική πειθαρχία, φρόντισε να σβήσει όλες τις φωτιές που συνάντησε για να φτάσει ως εδώ.
Αυτές οι πυρκαγιές εκδηλώθηκαν κυρίως για αυτόν όλα αυτά τα χρόνια με δύο μορφές: την οδυνηρή απώλεια τίτλων και τους σπαραξικάρδιους τραυματισμούς που τον κράτησαν εκτός πέντε(!) από τα πιο σημαντικά γεγονότα της χρονιάς. Εθνική Γερμανίας. Ένα από αυτά ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2014, κατά το οποίο η εθνική ομάδα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο «χρυσός» σκόρερ στην παράταση του τελικού κόντρα στην Αργεντινή, Μάριο Γκέτσε, δεν ξέχασε τον στενό φίλο και πρώην συμπαίκτη του Μάρκο, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον θαυμασμό των γονιών του για τον θρυλικό Ολλανδό σκόρερ Μάρκο. Φαν Μπάστεν.
Με το μετάλλιο του παγκόσμιου πρωταθλητή στο στήθος, ο Γκέτσε πόζαρε κρατώντας ένα γερμανικό μπλουζάκι με τη λέξη «Reus» και τον αριθμό «21» στην πλάτη. Αυτό που θα φορούσε ο φίλος του στα γήπεδα της Βραζιλίας, αν δεν είχε άλλη μια κακή συνάντηση μαζί του.
Αν δεν είχε γίνει ποδοσφαιριστής, ο Ρόις θα ήθελε να γίνει πιλότος. Ίσως γι' αυτό, όταν είναι απόλυτα υγιής και υγιής, στο γήπεδο φαίνεται σαν να πετάει, σαν τα πόδια του να μην αγγίζουν το χορτάρι.
Τελικά αυτή η διασκέδαση, αυτή η σπίθα χάθηκε. Ωστόσο, ο Μάρκο έμαθε να μην τα παρατάει. Ο προπονητής του στο Μπορούσια ΝτόρτμουντΟ Έντιν Τέρζιτς τον έβαλε στον πάγκο, αλλά ξέρει ότι μπορεί να βγει στο γήπεδο ανά πάσα στιγμή και να κάνει μια ενέργεια που θα φέρει τα πάνω κάτω.
Το συμβόλαιό του με την ομάδα της πόλης του και η καρδιά του λήγει το καλοκαίρι. Και μετά από δώδεκα χρόνια, το δεύτερο αστέρι με τα περισσότερα γκολ και το πέμπτο με τις περισσότερες εμφανίσεις στην ιστορία της Βεστφαλίας θα αποχαιρετήσει τη δεύτερη πατρίδα του “Zignal Induna Park”. Μπορεί να το κάνει για να επιστρέψει στη Γκλάντμπαχ, όπου έπαιξε για τρία χρόνια και έχει μια ιδιαίτερη σχέση, ή για να προσπαθήσει να αποκτήσει εμπειρία στην Πρέμιερ Λιγκ μετά από πρόσφατα φλερτ με τη Γουέστ Χαμ.
Όλα δείχνουν ότι θα αποχαιρετήσει την ομάδα που τον σημάδεψε, αφού γνώρισε κάποιες χαρές με τη μορφή νικών μαζί τους, αλλά έχει γευτεί κυρίως πίκρα, με εξαίρεση δύο Κύπελλα και δύο Σούπερ Καπ, γνώρισε την απώλεια σπουδαίους τίτλους, για παράδειγμα το περσινό πρωτάθλημα.
Η Μπορούσια βρισκόταν ένα βήμα μακριά από την κατάκτηση της Bundesliga και να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της. Ωστόσο, στον τελευταίο γύρο έχυσε το γάλα και για την επόμενη σεζόν η Μπάγερν Μονάχου σήκωσε την πολυπόθητη σαλατιέρα.
«Στην αρχή, ήμουν εντελώς χαμένος και συντετριμμένος», θυμάται τα συναισθήματά του όταν συνειδητοποίησε το τεράστιο μέγεθος της χαμένης ευκαιρίας για το πρώτο πρωτάθλημα στην καριέρα του. Ως αρχηγός, έχοντας κρατήσει τη θέση για έξι χρόνια, υποσχέθηκε ότι φέτος η ομάδα του θα επανέλθει από τα συνηθισμένα και θα παλέψει ξανά για τον τίτλο. Δεν το έκανε και τώρα παλεύει για το εισιτήριο στο Champions League για την επόμενη σεζόν.
Ωστόσο, στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, η Μπορούσια έχει ήδη φτάσει στα προημιτελικά και απέχει 90 λεπτά από την επιστροφή στην πρώτη τετράδα για πρώτη φορά από το 2013. Αυτό σημαίνει ότι με τον Ρέους στην αρχική ενδεκάδα έφτασαν στον τελικό, ο οποίος, όπως και φέτος, έγινε στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου.
Με τον χαρισματικό Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο, η Μπορούσια πέτυχε ένα γκολ από πέναλτι που κέρδισε ο Μάρκο και αγωνίστηκε μέχρι τα τελευταία λεπτά, αλλά τελικά ηττήθηκε από τον εχθρό της, την Μπάγερν Μονάχου.
Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, ο Ρέους ονειρεύεται έναν μεγάλο αγώνα πρόκρισης με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ξέρει ότι μάλλον θα καθίσει στον πάγκο και θα περιμένει την ευκαιρία του. Ωστόσο, ο Τέρζιτς ξέρει επίσης ότι αν έχει έναν παίκτη στην ομάδα του που μπορεί να κάνει τη διαφορά με μια κίνηση, αυτός είναι ο ξανθός, που ψηφίστηκε τρεις φορές καλύτερος παίκτης της Bundesliga και δύο φορές καλύτερος παίκτης της Γερμανίας.
Δεν λείπουν οι ατομικές διακρίσεις, σε αντίθεση με τους τίτλους. Ο Royce αισθάνεται γεμάτος, αλλά ονειρεύεται ένα τρελό, γλυκό κεράσι με τη μορφή ενός κύπελλου με μεγάλη λαβή για τις τελευταίες του εβδομάδες στο συγκρότημα που αγαπούσε ως παιδί και μέσα στην υποδομή του οποίου ωρίμασε σε κάτι ξεχωριστό.
«Πάντα υπήρχαν προσφορές από άλλες ομάδες, αλλά η απόλυτη προτεραιότητά μου ήταν να μείνω εδώ, στην ομάδα των ονείρων μου», εξήγησε όταν δεν είχε (υποχρεωτικές) σκέψεις να φύγει. Και τώρα φεύγει με βαριά καρδιά, ειδικά αν πρέπει να… βάλει τη γυναίκα του, το μοντέλο Σκάρλετ Γκάρτμαν, και τα δύο του παιδιά στη διαδικασία της μετακόμισης.
«Πρέπει να μείνεις δυνατός στο κεφάλι σου. Πρέπει να μάθετε να ζείτε με τραυματισμούς και αναποδιές στο επάγγελμά μας. Τελικά, θα σε κάνει πιο δυνατό γιατί μετά από όσα πέρασες, ξέρεις τι μπορείς να πετύχεις», λέει για τις φωτιές που έχει αντιμετωπίσει στην 18χρονη καριέρα του. Και ήταν πολλοί, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να το λυγίσουν.
«Είμαι χαρούμενος που μπόρεσα να κάνω αυτή τη δουλειά τόσα πολλά χρόνια. Υπήρχαν δύσκολες στιγμές, αλλά έχω μάθει στη ζωή ότι υπάρχουν πάντα πιο δύσκολες καταστάσεις για τους άλλους. Αυτή είναι η ζωή, έτσι γίνεται στη ζωή» προσθέτει για τα μαθήματα που έχει πάρει, απορρόφησε και ανέπτυξε μέσα του.
Απόψε στο δεύτερο σπίτι του, το Signal Induna Park, ο Marco Reus θα ξανανιώσει ρίγη όταν ακούσει το πλήθος να τραγουδά το “You'll Never Walk Solo”. Θα νιώσει ένα αίσθημα βύθισης στο στομάχι του καθώς θα παρακολουθεί τους συμπαίκτες του να δίνουν τα πάντα για να προκριθούν. Θα ανυπομονεί για την ευκαιρία του να έρθει από τον πάγκο.
Και όταν ο Τέρζιτς του δώσει το πολυαναμενόμενο νεύμα «έλα, ένας από τους πιο ταλαντούχους και άτυχους ποδοσφαιριστές της γενιάς του θα είναι έτοιμος να παλέψει για μια τελευταία ευκαιρία για να τον διώξει επιτέλους από τη σφραγίδα του μεγάλου ηττημένου.
