Το 1979, γυναικείες οργανώσεις και ομάδες ζήτησαν μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, καθώς και πολιτική συμμετοχή και εκπροσώπηση των γυναικών σε διαδηλώσεις κατά των καλλιστείων. Παράλληλα γίνονται μαθήματα σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και δημιουργούνται γυναικείες ομάδες που τον παρουσιάζουν Αυτόνομος Γυναικείος Χώροςμε τον άξονα δράσης του διπόλου βία–βιασμοί.
Σήμερα, είναι καλό να θυμηθούμε τι συνέβη πριν από 45 χρόνια σχετικά με τη θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία και το θέμα της βίας κατά των γυναικών. Σήμερα που επανέρχονται τα ίδια θέματα στις ειδήσεις σχετικά με καταχρηστική συμπεριφορά εναντίον γυναικών, βιάζοντάς τες, γυναικοκτονία.
Η έκθεση με τίτλο “Γυναίκες μαζί” Σε Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνηςεπιμέλεια της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Μουσείου Κατερίνα Γρέγου, δίνει μια χρονολογική σφραγίδα στον μεταπολιτευτικό αγώνα για την ενδυνάμωση των γυναικών και την ισότητα των φύλων. Για παράδειγμα, τα ορόσημα περιλαμβάνουν ποσοστώσεις 1/3 φύλου στα ψηφοδέλτια για τις τοπικές εκλογές το 2001 και καταγγελίες 20 χρόνια αργότερα Ζοφία Μπεκατώρου που θεωρούνται ελληνικής καταγωγής #Και εγώ.
Οι στατιστικές, από την πλευρά τους, προκαλούν προβληματισμό επειδή εμφανίζεται ένα παράδοξο. Ο αριθμός των γυναικών είναι μεγαλύτερος, αλλά… Ενδεικτικά, στην τελευταία απογραφή (που έγινε το 2021) στην Ελλάδα, ο αριθμός των γυναικών υπερτερεί των ανδρών (5.356.510 έναντι 5.125.977) με χαμηλότερο ποσοστό πληθυσμιακής μείωσης (δημογραφικό πρόβλημα) . Οι γυναίκες έχουν επίσης υψηλότερο προσδόκιμο ζωής (83,3 έτη έναντι 78,1). Όσον αφορά τους δείκτες επιπέδου εκπαίδευσης, το ποσοστό των γυναικών ηλικίας 25-34 ετών με ανώτερη εκπαίδευση υπερβαίνει το ποσοστό των ανδρών κατά 14,38 μονάδες.
Ήδη! Μεταξύ των φοιτητών πανεπιστημίου στην Ελλάδα, το ποσοστό των ανδρών (63,36%) είναι το δεύτερο υψηλότερο στην Ευρώπη. Η ίδια εικόνα ισχύει και για την ανεργία των γυναικών. Λαμβάνοντας υπόψη την αριθμητική υπεροχή των γυναικών μεταξύ των πτυχιούχων πανεπιστημίων, το ποσοστό των ανέργων γυναικών το 2021 ήταν 62,7% έναντι 37,3% των ανδρών. Επομένως, οι αποδοχές των αποφοίτων γυναικών υπολογίζονται στο 78% των αποδοχών των ανδρών.
Η τέχνη φαίνεται να δείχνει το δρόμο, αλλά και οι αργές διαδικασίες. Το 1993 Ρένα Παπασπύρου ήταν η πρώτη του γυναίκα καθηγήτρια Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών με δικό της εργαστήριο. Ακριβώς 30 χρόνια μετά, το 2023 Ερατώ Χατζησάββα εξέλεξε την πρώτη γυναίκα πρύτανη ΠΑΡΑΚΑΛΩ.
Η ισότητα των φύλων είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και ένας βασικός στόχος κάθε σύγχρονης δημοκρατικής χώρας.
Η έκθεση στο ΕΜΣΤ περιστρέφεται «γύρω από ένα υποθετικό ερώτημα: τι θα συνέβαινε αν η διαχείριση του κόσμου είχε γυναικεία χαρακτηριστικά, αν βασιζόταν στην ενσυναίσθηση, τη φροντίδα, την κατανόηση και όχι τον ανταγωνισμό, τη βία και τη συνεχή αναζήτηση εξουσίας» – όπως εμείς διαβάστε στο πρόγραμμα.
Θα ήταν πιο δίκαιη η κοινωνική πολιτική; Θα υπήρχε περισσότερος συμβιβασμός και λιγότερος πόλεμος, διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας;
Υποθετικά, αυτά τα ερωτήματα προκύπτουν από έναν ευρύτερο προβληματισμό για τη θέση της σύγχρονης γυναίκας. Γιατί είναι τόσο αργές οι διαδικασίες των γυναικών που παίρνουν τη θέση τους στην κοινωνία, που τους «οφείλουν» οι δημογραφικές και εκπαιδευτικές στατιστικές; Παραμένουν οι γυναίκες εγκλωβισμένες στα κοινωνικά στερεότυπα, αγνοώντας την πραγματική τους δύναμη;
