Δόγμα”Πρώτα η Αμερική» επιστρέφει στην παγκόσμια αρένα. Η εκλογική του νίκη Ατού προαναγγέλλει μια αναβίωση της προσέγγισής του στην εξωτερική πολιτική και το εμπόριο. Αυτό θα υπονομεύσει περαιτέρω τους παγκόσμιους κανόνες και θα κάνει τις ΗΠΑ λιγότερο αξιόπιστο σύμμαχο. Οι φίλοι της στην Ευρώπη και την Ασία μπορούν στη συνέχεια να καλύψουν το κενό, ενισχύοντας τελικά τους αντιπάλους της Κίνα και Ρωσία.
Η πρώτη θητεία του Τραμπ έδειξε ότι δεν νοιάζεται για κανόνες και συμμαχίες, αλλά συμπάσχει με αυταρχικούς ηγέτες. Πρόσφατα αποκάλεσε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν «ιδιοφυΐα» για την εισβολή στην Ουκρανία και επαίνεσε τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ. Είπε επίσης ότι θα ενθαρρύνει τη Ρωσία να κάνει «ό,τι διάολο θέλει» για να αντιμετωπίσει τα μέλη του ΝΑΤΟ που δεν ξοδεύουν αρκετά για την άμυνα. Και υποσχέθηκε να επιβάλει δασμό 10% στις εισαγωγές, ακόμη και από φιλικές χώρες.
Μια σχετικά καλοήθης ερμηνεία αυτών των δηλώσεων είναι ότι ο Τραμπ εξακολουθεί να εκτιμά αυτές τις εταιρικές σχέσεις, αλλά απειλεί να δώσει στους συμμάχους καλύτερες αμυντικές και εμπορικές συμφωνίες. Το θέμα είναι ότι δείχνει πρόθυμος να τα πετύχει, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να εκφοβίσει τους συντρόφους του. Δεν πιστεύει σε μια τάξη βασισμένη σε κανόνες και αγνοεί τις αρχές που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις και το εμπόριο.
Ως αποτέλεσμα, οι σύμμαχοι στην Ευρώπη και την Ασία θα εμπιστεύονται λιγότερο τις ΗΠΑ και θα τις βλέπουν ως αναξιόπιστο εταίρο. Είναι πιθανό να αναζητήσουν εναλλακτικά μέσα προστασίας σε έναν κόσμο όπου η βία μπορεί να είναι πιο σημαντική από τη δικαιοσύνη.
Η Ουκρανία έχει τις περισσότερες ανησυχίες για την εκλογή Τραμπ. Μπορεί να αναγκάσει τον Πρόεδρο Ζελένσκι να αποδεχθεί μια κακή ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία απειλώντας να διακόψει τις προμήθειες όπλων. Μια κακή ειρηνευτική συμφωνία θα αποδυνάμωνε την άμυνα της ΕΕ. ενίσχυση της Ρωσίας. Αλλά μια δεύτερη θητεία Τραμπ θα αποτελούσε επίσης μια ευρύτερη πρόκληση για το μπλοκ, καθώς οι δασμοί θα έπλητταν τις ήδη αδύναμες οικονομίες των κρατών μελών της ΕΕ.
Επιπλέον, η Γερμανία και η Γαλλία, δύο από τις κορυφαίες δυνάμεις της ΕΕ, βιώνουν πολιτικές κρίσεις, ενώ πολλές κυβερνήσεις έχουν αδύναμες οικονομίες και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια ισχυρή ευρωπαϊκή ενοποίηση απέναντι σε νέες γεωπολιτικές απειλές.
Είναι πιο πιθανό κάθε χώρα να προσπαθήσει να καταλήξει σε ένα συνονθύλευμα συμφωνιών.
Κάποιοι θα προσπαθήσουν να κερδίσουν την εύνοια του Τραμπ, κάποιοι θα συμβιβαστούν με τον Πούτιν και κάποιοι θα δοκιμάσουν και τα δύο.
