Γιατί το σύστημα δικαιοσύνης είναι δεκαετίες πίσω από την υπόλοιπη κοινωνία όσον αφορά την ψηφιοποίηση;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έλαβα ένα email το 1997. Από τότε, δεν έχω σταματήσει ποτέ να το χρησιμοποιώ ως το κύριο μέσο επικοινωνίας μου και τον καλύτερο τρόπο για άμεση μεταφορά εγγράφων και εικόνων. Αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια βασικό μέσο επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των δικαστών, μέσω του οποίου ανταλλάσσουμε νομολογία, νομοθεσία και απόψεις.
Ωστόσο, εάν κάποιος δημόσιος φορέας θέλει να μας στείλει λεπτομέρειες για την υπόθεση, αυτό αποκλείεται. Εάν η γραμματεία υποχρεούται να καλέσει διάδικο ή να κοινοποιήσει απόφαση, αυτό αποκλείεται.
Τώρα ας θυμηθούμε μια εικόνα: ένας ανήσυχος άνδρας που μπαινοβγαίνει σε ένα λεωφορείο, κουβαλώντας μια στοίβα έγγραφα που πρέπει να παραδώσει σε διάφορες διευθύνσεις. Αυτός ο άνθρωπος είναι δικαστικός επιμελητής. Αναζητά δικηγόρους για τα γραφεία του και για διαδίκους στα σπίτια τους. Αν δεν βρει πάρτι περιμένει τη σύζυγό του (σύμφωνα με δήλωσή του), όταν πάει στην εταιρεία εξυπηρετεί υπάλληλο (κατά δήλωση), αν δεν βρει κανέναν χτυπάει. πόρτες, δηλαδή ρίχνει μια εφημερίδα κάτω από την πόρτα. Στην τελευταία περίπτωση πρέπει να πάει να φέρει μάρτυρα…
Αν χρησιμοποιεί μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο αντί για δημόσια συγκοινωνία για να κάνει τις εργασίες πιο γρήγορα, καλύπτει τα έξοδα από την τσέπη του. Ορισμένα δικαστήρια οργανώνουν εισπράξεις για να καλύψουν αυτά τα έξοδα. Μια φορά την εβδομάδα έρχεται στο γραφείο, αφήνει τα προηγούμενα χαρτιά και παίρνει τα επόμενα.
Η παραπάνω εικόνα σας θυμίζει το 1960 ή το 2023;
Πώς και η Δικαιοσύνη δεν έχει «ανακαλύψει» ακόμα αυτό το email;
Η παραπάνω φωτογραφία θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί εδώ και καιρό και να αντικατασταθεί με την εικόνα ενός υπαλλήλου που επιδίδει έγγραφα (κλήσεις, δικαστικές αποφάσεις κ.λπ.) από το γραφείο του στο δικαστικό μέγαρο με το πάτημα ενός κουμπιού, όπως κάνουμε όλοι στην καθημερινότητά μας ζει. Όχι, αλλά Δικαιοσύνη.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι η παραπάνω «πρωτόγονη» διαδικασία για το 2023 θα γίνει σε βάρος του πολίτη. Προκαλεί καθυστερήσεις σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, στερεί από τα δικαστήρια πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό και στερεί από τους πολίτες την πρόσβαση σε ασφαλείς και έγκαιρες πληροφορίες σχετικά με την εξέλιξη της υπόθεσής τους.
Ας αναρωτηθεί κάθε λογικός άνθρωπος αν μπορεί να υπάρχουν σοβαρές τεχνολογικές δυσκολίες στην αποστολή email…
Δυστυχώς, η σημερινή δικαιοσύνη είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοαναφορική. Τα πολιτικά δικαιώματα δεν είναι στην κορυφή των αξιών της…
*Ο κ. Δήμος Χρυσός είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά
