Γιατί να αφήσετε μέχρι τις ευρωεκλογές αυτό που μπορείτε να κάνετε σήμερα; Γιατί να μην αποτραπεί η προτεινόμενη λύση περιμένοντας από τους ψηφοφόρους να αποστρατεύσουν αυτούς τους δράστες;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι προχθές είχε σιωπηρή συμφωνία ανοχής με τον Κασελάκη, η οποία περιελάμβανε μια μικρή περίοδο αναμονής. Το διοικητικό επιτελείο που παρέμεινε πιστό στον Τσίπρα, μεταξύ των οποίων και η Όλγα Γεροβασίλη, λειτούργησε με την υπόθεση ότι ο νέος πρόεδρος εξελέγη από το κοινό και θα έπρεπε να έχει την ευκαιρία να αξιολογηθεί με λαϊκή ψηφοφορία.
Ίσως όλοι είδαν τώρα τη μεγάλη ακαταλληλότητά του για τον ρόλο. ο καθένας μπορούσε να διαβάσει στις δημοσκοπήσεις τις πρώτες παρενέργειες της εξωφρενικής ασυνέπειάς του, αλλά όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να τον απονομιμοποιήσουν. Η «επισκευή» του αμεσοδημοκρατικού ατυχήματος του Σεπτεμβρίου έπρεπε να επαναληφθεί στην κάλπη.
Ήταν επίσης ένα επιχείρημα κατά των αντιφρονούντων της Νέας Αριστεράς που δεν είχαν την υπομονή – ή τον δημοκρατικό αυτοέλεγχο – να περιμένουν να δοκιμαστούν οι νεοεκλεγείς. Απέρριψαν αυτό που είδαν και οι υπόλοιποι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήταν πρόθυμοι να υποφέρουν για χάρη της κομματικής ενότητας.
Είναι δυνατόν να επιστρέψουμε στην μη πολιτική;
Τώρα η ίδια η ύπαρξη του κόμματος αμφισβητείται πριν επιβεβαιωθεί η αποψίλωση των δασών στις ευρωεκλογές. Η προέλαση Γεροβασίλη και η πολύχρωμη συμμαχία στελεχών που ζητούν εξηγήσεις από τον Κασσελάκη δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει πλέον τον πρόεδρό του ως μια άμεση απειλή που δεν μπορεί να αναβληθεί.
Εάν οι ανησυχίες είναι σωστές και το κόμμα πρέπει, για να επιβιώσει, να παραποιήσει τον αρχηγό που μόλις εξέλεξε, μάλλον δεν είναι μόνο πρόβλημα του αρχηγού. Ένας ξένος πρόεδρος δεν είναι ο μόνος πρόξενος, αλλά ένα σύμπτωμα πολιτικής χρεοκοπίας. Η ενστικτώδης αντίληψη αυτής της χρεοκοπίας ώθησε και την κομματική βάση στη «φυγή» στη «μεταπολιτευτική» – που αποδείχτηκε ευφημισμός για τη μη πολιτική. Μπερδεμένη από το εκλογικό σοκ, η «σοφία του πλήθους» δεν βρήκε ελπίδα επιβίωσης σε κανένα μέλος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι αποφάσισε να ρισκάρει την επιβίωσή του.
Το ερώτημα τώρα είναι αν είναι εφικτή η επιστροφή στη μη πολιτική. Ποιος μπορεί να περιγράψει και να εφαρμόσει ένα σχέδιο διάσωσης για ένα κόμμα που επωμίστηκε το βάρος της εκλογικής κατάρρευσης και της επιδείνωσης της ξεκαρδιστικής τραγικής κοινοτοπίας του; Ποιοι άνθρωποι, με ποιους πόρους προγράμματος και με ποια κοινωνική στήριξη, θα επιχειρήσουν να ξαναφτιάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ από τα ερείπια; Φλαμπουράρης και Γεροβασίλη; Ο Πολάκης; Ή μήπως αυτός που οδήγησε αρχικά το κόμμα στην ήττα;
Το να ξεφορτωθείς τον Κασελάκη θα είναι εύκολο πράγμα.
