Η δολοφονία 12 αθώων παιδιών και νέων το Σάββατο στο Majdal Shams φούντωσε τα πάθη και έκανε τον κίνδυνο γενικευμένης σύγκρουσης εξαιρετικά πραγματική πιθανότητα.
Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, όταν ανώτερα στελέχη της Χαμάς, αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να χάσουν τα προνόμια και τα εισοδήματα που τους είχε προσφέρει η συνέχιση της παλαιστινιο-ισραηλινής σύγκρουσης, διέταξαν μια από τις πιο αποτρόπαιες τρομοκρατικές επιθέσεις στην ιστορία, το θερμόμετρο στο η περιοχή έχει παραμείνει σε απόλυτο, βαθύ κόκκινο. Ωστόσο, πρόσφατα άρχισαν να έχουν πτωτική τάση καθώς οι προσπάθειες των αραβικών χωρών και των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το τέλος της Χαμάς φαίνεται να είναι επικείμενο, φαινόταν να αποδίδουν καρπούς.
Αυτό βέβαια αναστάτωσε πάλι κάποιους. Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος ακριβώς. Πρωτίστως, αλλά όχι μόνο, επειδή κάποιος από όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς ανεξαιρέτως έχει έννομο συμφέρον να συνεχίσει, αν όχι να αυξήσει, την ένταση. Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από τα στοιχεία που θα παρουσιάσει οποιαδήποτε πλευρά, η άλλη πλευρά θα παρουσιάσει το αντίθετό της και θα έχουμε ένα φεστιβάλ ψεύτικων ειδήσεων. Ξεκίνησε όταν το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι η επίθεση έγινε από τη Χεζμπολάχ, γεγονός που η ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση διαψεύδει κατηγορηματικά. Αν και παραδέχεται ότι εκτόξευσε πανομοιότυπες ρουκέτες σε στρατιωτικούς στόχους, κοντά σε μέρη όπου έπαιζαν παιδιά Δρούζοι (οπαδοί μιας μονοθεϊστικής θρησκείας που περιέχει στοιχεία Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Μωαμεθανισμού, σε πόλεμο με το Ισραήλ)…
Και δεν είναι ούτε 48 ώρες ακόμα!
Το πρόβλημα είναι ότι το Ισραήλ, μέσω της Μπίμπι Νετανιάχου, δήλωσε αμέσως ότι «η Χεζμπολάχ θα πληρώσει ακριβό τίμημα», οι τρομοκράτες ανταπάντησαν και το Ιράν «προειδοποίησε το Ισραήλ». Με απλά ελληνικά, μέσα σε λίγες ώρες δημιουργήθηκαν και πάλι όλες οι απαραίτητες και δυνατές συνθήκες για μια γενικευμένη τοπική έκρηξη που θα μπορούσε κάλλιστα να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Και δεδομένου ότι είναι έτος εκλογών στις ΗΠΑ, κάθε φορά που ξεσπά πόλεμος σε εκλογική χρονιά υπέρ της σημερινής κυβέρνησης, οι πιθανότητες πολλαπλασιάζονται.
Το Ισραήλ δεν έχει ακόμη ανακοινώσει ποιες θα είναι οι μελλοντικές του προθέσεις καταστολής (συγκεκριμένα μέτρα δεν θα ανακοινωθούν ποτέ), αλλά είναι απίθανο να συμφωνήσει να επιμείνει αποκλειστικά στις αεροπορικές επιδρομές εναντίον στόχων μεγάλης αξίας, αλλά όχι στον βαθμό που θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό συγκεκριμένο θέμα της Χεζμπολάχ που ακολούθησε την τραγωδία.
Είναι εξαιρετικά νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα και να προβλέψουμε με σιγουριά τις (όποιες) μελλοντικές εξελίξεις. Πρέπει όμως όλοι να καταλάβουν ότι εδώ ο κίνδυνος μιας σύγκρουσης στην οποία θα συμμετάσχει ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων όχι μόνο δεν αποκλείεται, αλλά είναι εξαιρετικά πιθανός. Και αν δεν πάρουν όλοι τολμηρές αποφάσεις ή οι τρομοκράτες θεωρηθούν προσεκτικοί, μια έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη. Είναι αλήθεια ότι στη Μέση Ανατολή έχουμε φτάσει πολλές φορές στην άκρη ενός γκρεμού και έχουμε σωθεί την τελευταία στιγμή, αποφεύγοντας την παράταση της σύγκρουσης. Αλλά όπως έλεγαν οι παλιοί, «Πολλές φορές η κανάτα καταλήγει στη βρύση όταν σπάσει». Και στη συγκεκριμένη βρύση, τη συγκεκριμένη κανάτα, επέστρεψε και έμεινε ανέγγιχτη άπειρες φορές.
Πόσο καιρό;
Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr
