ΑΥΤΟ Μένιος Σακελλαρόπουλος σπούδασε νομικά, αλλά η δημοσιογραφία τον έπεισε. Το τελευταίο του βιβλίο, “Η παγίδα των χρωμάτων”εκδ. Ψυχογιός.
Ποια βιβλία έχετε αυτή τη στιγμή δίπλα στο κρεβάτι σας;
Ξαναδιαβάζω το «On Blindness» του Jose Saramago. Με συγκλονίζει όσο παλιά. Πόσα πολλά μπορούν να συμβούν σε έναν κόσμο που χάνει την όρασή του.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον πράγμα που μάθατε πρόσφατα διαβάζοντας ένα βιβλίο;
Ερευνώντας το επόμενο βιβλίο μου, με έκπληξη έμαθα ότι το 1969 τα οστά από τον τάφο του Γεωργίου Καραϊσκάκη στο Φάληρο πετάχτηκαν στη θάλασσα μαζί με τα μπάζα! Ευτυχώς κάποια έχουν διατηρηθεί στον Άγιο Δημήτριο Σαλαμίνας.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Για κάποιο λόγο, δεν διάβασα ποτέ όλα τα Les Misérables. Συμφωνώ απόλυτα με τον Βίκτωρ Ουγκώ που είπε ότι «όσο υπάρχει άγνοια και μιζέρια στη γη, τέτοια βιβλία δεν μπορούν να είναι άχρηστα». Ναι, γίγαντας!
Περιγράψτε την ιδανική κατάσταση ανάγνωσης.
Το χειμώνα, σε ένα Berger δίπλα στο τζάκι με ένα ποτήρι κονιάκ. Καλοκαίρι στη βεράντα με λουλούδια στο ηλιοβασίλεμα, με παγωμένη λεμονάδα και ένα υποβρύχιο βανίλιας.
Υπάρχουν βιβλία που σας άρεσαν για τα οποία νιώθετε ένοχοι;
«Διαβάζεις Χάρι Πότερ;» η κόρη μου με πείραζε. Πειράζει που μου άρεσε; Το έκανα χωρίς να νιώθω ενοχές, όπως παλιά με τον «Μικρό Ήρωα».
Τι σας συγκινεί περισσότερο στο βιβλίο;
Η συγκίνηση που μπορεί να φέρει. Όταν νιώθω ένα τσίμπημα στην ψυχή μου και τα μάτια μου είναι υγρά. Μου αρέσει όταν με ταξιδεύει και αναπτύσσει τη φαντασία μου.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Μόλις τελείωσα το The Evil Club του Πάνου Αμυρά και το Second Floor Prince του Άρη Σφακιανάκη. Περιμένω «Τα αηδόνια της σιωπής» του Στέφανου Δάνδολου, μια ιστορία που πραγματικά με ιντριγκάρει από την Αθήνα του 1944.
Πώς παρουσιάζεται το προσφυγικό πρόβλημα στην αφήγηση; Υπάρχουν πραγματικά στοιχεία στην ιστορία σας;
Όταν συνόδεψα τον Πάπα σε μια ξενάγηση στις προσφυγικές δομές στη Μυτιλήνη, εμπνεύστηκα από τον «Αρχάγγελο των Βράχων». Σοκαρίστηκα δίπλα στη γη της κόλασης. Έκανα κεντρικό χαρακτήρα τον Ιρανό Askan, ο οποίος μου είπε ότι «στη χώρα μου ήμουν γιατρός και έσωσα ζωές, εδώ είμαι σκουπίδι». Είδα αγγέλους και διαβόλους και με βάση γεγονότα έγραψα ένα βιβλίο, που είναι ορόσημο για μένα γιατί είναι το εικοστό.
Πώς θα χαρακτηρίζατε αυτό το βιβλίο στυλιστικά;
Μια συγκλονιστική ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι ακριβώς αυτό: ένας διάβολος και ένας άγγελος. Είχα στο μυαλό μου τη Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων. Το έχουμε ξεχάσει αυτό;