Μια «μαγική» προσγείωση στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού μέσα από τις δαντελωτές όχθες της Βουλιαγμένης. Παράσταση στο Ηρώδειο με τη Δώρα Στράτου. Ένα περιπετειώδες ταξίδι με αυτοκίνητο από την Αθήνα στην Κέρκυρα λόγω της απεργίας της Ολυμπιακής.
Οι «ελληνικές» παιδικές αναμνήσεις του Alexander Hejazi δεν τελειώνουν ποτέ. Η ταύτιση της Ελλάδας με τη χαρά της ζωής τις παραμονές της υποχρεωτικής μετακόμισης της οικογένειας (από την Τεχεράνη στο Παρίσι με το ξέσπασμα της Ισλαμικής Επανάστασης το 1979) πέτρα του αγνώστου, άρα ένας έρωτας που είχε (έχει) ένταση. , μεγάλα διαλείμματα, αλλά και διάρκεια: γεννημένος για αρκετούς μήνες στο Ιράν, ένας εξαιρετικός επιστήμονας και ερευνητής των μητροπολιτικών αλλαγών σε όλο τον κόσμο νοικιάζει το πρώτο του αθηναϊκό διαμέρισμα στο Παγκράτι, προσπαθώντας να χωρέσει στη ζωή του δύο πολύ διαφορετικές εμπειρίες της αστικής ζωής: Γενεύη και Αθήνα.
Πώς πάει αλήθεια το αθηναϊκό του «πείραμα»; Και γιατί δεν επέλεξε να μείνει στην Κυψέλη, που αποτέλεσε και αντικείμενο διεθνούς φοιτητικού διαγωνισμού στον οποίο συμμετείχε ως επιστημονικός σύμβουλος και χάρισε στην ελληνοελβετική ακαδημαϊκή συνεργασία (Πανεπιστήμια Πατρών και Γενεύης) ένα σημαντικό διεθνές βραβείο; «Α, κάθε φορά που έρχομαι στην Αθήνα νιώθω ότι γεμίζω τις μπαταρίες μου!» απαντά, καθώς συζητάμε αν θα καθίσουμε μέσα στο καφέ-εστιατόριο του Βυζαντινού Μουσείου ή έξω μια μέρα που ο ήλιος λάμπει και η θερμοκρασία είναι φλερτ. με την άνοιξη. «Μου αρέσει η Αθήνα. Η ευκαιρία να πιείτε καφέ σε εξωτερικούς χώρους στην καρδιά του χειμώνα.» Όταν πρόκειται για την επιλογή της περιφέρειας, υπαγορεύτηκε αποκλειστικά από πρακτικούς λόγους. «Ένας φίλος είχε ένα διαμέρισμα και με άφησε να το χρησιμοποιήσω. Και το Παγκράτι, όπως και η Κυψέλη, είναι τόσο «αθηναϊκό» που δεν νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά, σωστά;».
Δυστυχώς ο Αλέξανδρος Χετζάζι δεν είναι καθόλου αντικειμενικός για την Αθήνα. Την αγαπά πολύ και βλέπει μια τεράστια δυνατότητα θετικής αλλαγής πίσω από κάθε πρόβλημα. «Η Αθήνα, αλλά και άλλες ελληνικές πόλεις, είναι οι ίδιες συναρπαστικές ιστορίες ανακάλυψης μεγάλων ευκαιριών για βελτίωση και πρόοδο». Πάω να τον διακόψω και με σταματά. «Θεέ μου, μην πεις στον Αθηναίο ότι τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν και θα αρχίσει αμέσως να λέει «αυτό δεν γίνεται εδώ», ξέρεις…» λέει και γελάμε και οι δύο. «Κατανοώ ότι η απογοήτευση έχει συσσωρευτεί ως αποτέλεσμα των λαθών του παρελθόντος και ότι το 2010, όταν άλλες ευρωπαϊκές πόλεις άρχιζαν τη δική τους μετάβαση σε ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης, οι προτεραιότητες ήταν εντελώς διαφορετικές λόγω της οικονομικής κρίσης. Αλλά γιατί δεν βλέπετε και τα οφέλη; Μπορείτε να κάνετε πραγματική πρόοδο μαθαίνοντας από τα λάθη των άλλων».
Πόροι ευεξίας
Από πού πιστεύει ότι πρέπει να ξεκινήσει η Αθήνα; «Νομίζω ότι το πρώτο είναι να φέρουμε τη φύση πίσω στην πόλη. Ξέρω ότι ακούγεται ουτοπικό, αλλά το εκπληκτικό είναι ότι η Αθήνα είναι γεμάτη φύση, βουνά και θάλασσα. Κάθε δρόμος μπορεί να μετατραπεί σε οικολογικό διάδρομο και αυτή είναι η πραγματική αξία μιας πόλης, να είναι μια γέφυρα μεταξύ του δομημένου περιβάλλοντος και των προαστιακών οικοσυστημάτων». Ο Χετζάζι πιστεύει στις «πράσινες» παρεμβάσεις σε μικρή, μεσαία και μεγάλη κλίμακα, τόσο για τα άμεσα μετρήσιμα αποτελέσματά τους όσο και για τα λιγότερο ορατά τους. «Τα δέντρα, φυσικά, προσφέρουν σκιά, αλλά ταυτόχρονα βελτιώνουν την ευημερία μας και παρέχουν ευεξία. Μια πόλη που εξασφαλίζει την ευημερία για τους κατοίκους της είναι πιο ανταγωνιστική στον διεθνή χάρτη, προσελκύοντας ταλέντα και επενδυτές από κάθε γωνιά του πλανήτη. Αν κοιτάξετε τις σχετικές λίστες με βάση τις συνθήκες διαβίωσης και την ικανοποίηση των κατοίκων, θα βρείτε πόλεις που δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο περιβάλλον και τη βιωσιμότητα. «Υπάρχει λοιπόν ένα είδος οικολογικής «υπεραξίας» που θα κερδίσει και η Αθήνα σε οικονομικούς όρους, αν φροντίσει τους κατοίκους της».
Θεέ μου, μην πεις στον Αθηναίο ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα και αμέσως αρχίζει να λέει «εδώ δεν γίνεται αυτό», ξέρεις…
Αναπόφευκτα, η συζήτηση δεν μπορεί παρά να οδηγήσει στην εξάρτηση των Αθηναίων από το αυτοκίνητο. «Οι πόλεις του 20ου αιώνα οργανώθηκαν με επίκεντρο τον 9ο Σήμερα πρέπει να επικεντρωθούν εκ νέου στους ανθρώπους. Βλέπετε επίσης προσπάθειες που γίνονται διεθνώς για την επιστροφή των πολιτών στα μητροπολιτικά κέντρα, δημιουργώντας δημόσιους χώρους υψηλής ποιότητας, χώρους ένταξης και ένταξης. Ωστόσο, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η μετάβαση στη νέα εποχή θα είναι τακτική, όχι απότομη. Δείτε πόσες αχρησιμοποίητες ευκαιρίες μας δίνει η Λεωφόρος Συγγρού, για παράδειγμα πώς θα μπορούσαμε να τη δούμε στο μέλλον ως ένα «πράσινο» ποτάμι που συνδέει το ιστορικό κέντρο με την παραλιακή ζώνη. Και φυσικά θα πρέπει να επισημάνω το παράδειγμα του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για να δούμε πώς μπορούμε να ξαναβάλουμε τον κόσμο στο επίκεντρο της πολιτικής μας και πώς να δημιουργήσουμε αξία εκεί που δεν υπάρχει».
Τα βόρεια προάστια θα μετακινηθούν στο Ελληνικό
«Με το έργο του Ελληνικού, πολλά βλέμματα από το εξωτερικό στράφηκαν ξαφνικά στην Αθήνα, γιατί μιλάμε για αστική ανάπλαση σε ιδιαίτερα μεγάλη κλίμακα και με χαρακτηριστικά που δεν είναι εύκολα διαθέσιμα σε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα». Ο Alexander Hejazi αναφέρεται στη στρατηγική θέση της επένδυσης μεταξύ βουνού και θάλασσας. «Πολλοί ξένοι εκπλήσσονται όταν ανακαλύπτουν ότι η Αθήνα έχει μια ειδυλλιακή και σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητη ακτογραμμή». Ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου της Γενεύης είναι απρόθυμος να εκφράσει μονοκομματικές απόψεις για το μέλλον της περιοχής.
Οι πόλεις του 20ου αιώνα οργανώθηκαν γύρω στον 9ο Σήμερα πρέπει να επικεντρωθούν εκ νέου στους ανθρώπους.
Ωστόσο, δεν κρύβει ότι τον προβληματίζουν οι χειρισμοί άλλων επενδυτών στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, οι οποίοι, όπως υποστηρίζει, «χτίζουν τσιμεντένιους φράχτες», όπως υποστηρίζει, σε νεόδμητα τουριστικά συγκροτήματα της ευρύτερης περιοχής. «Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επικρατήσει η ίδια φιλοσοφία στο Ελληνικό, δηλαδή δεν θα δούμε τείχη, φράχτες, δυσπρόσιτες συνοικίες και κοινότητες. Είναι σημαντικό η Αθήνα να μην κάνει τα ίδια λάθη με άλλες πόλεις, ειδικά στην Αμερική, όπου έχουμε δει την ανάπτυξη υβριδικών κατοικιών με δημόσιους χώρους που έχουν ουσιαστικά ιδιωτικοποιηθεί καθώς η πρόσβαση σε πολλούς από αυτούς έχει περιοριστεί και τα οφέλη του η παρέμβαση έχει εξαπλωθεί στη μειονότητα. Οι επενδυτές, το κράτος και η κοινωνία των πολιτών πρέπει να συνεργαστούν για το κοινό καλό. Έχω την εντύπωση ότι στην περίπτωση του Ελληνικού, οι έννοιες της ίσης πρόσβασης και ποιότητας των κοινόχρηστων χώρων θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στο κοινωνικό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα της επένδυσης».
Ωστόσο, ο Αλέξανδρος Χετζάζι είναι πεπεισμένος ότι η ανακατασκευή του παλιού αεροδρομίου θα δημιουργήσει, λέει, μια νέα «βαρύτητα» στο λεκανοπέδιο της Αττικής, ευνοώντας εσωτερικές κινήσεις που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν ούτε πριν από λίγα χρόνια. «Πιστεύω ότι η ευρύτερη περιοχή θα προσελκύσει τον οικονομικά ισχυρό και γηραιότερο πληθυσμό των βορείων προαστίων, ο οποίος θα αναζητήσει μια θέση στο «περιθώριο» των κατοικιών που αναπόφευκτα θα «πουλήσει» ο επενδυτής. Η άμεση γειτνίαση με τη θάλασσα σε συνδυασμό με νέες εμπειρίες ζωής χάρη σε καινοτόμα κτίρια θα κάνουν το Ελληνικό ένα ακαταμάχητο μέρος για χιλιάδες νοικοκυριά που έχουν επιλέξει μέχρι τώρα τα βόρεια προάστια. Πρόκειται για μια αλλαγή στις τεκτονικές διαστάσεις που θα παρασύρει περιοχές σε μεγάλη ακτίνα, από τον Άλιμο μέχρι το Σούνιο».
Για την Ούλα
Όταν η συζήτηση στρέφεται στα μεγάλα έργα υποδομής της Αθήνας, ο Alexander Hejazi νιώθει λίγο άβολα και σπεύδει να επισημάνει την παραγνωρισμένη αξία έργων μικρότερης κλίμακας που, όπως λέει, φέρνουν «τη φύση στην πόλη». «Αυτό ακριβώς ήταν το πνεύμα των προτάσεων των μαθητών από την Πάτρα και τη Γενεύη, οι οποίοι, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Dimitry Katsot και την επιστημονική συμβολή της αναπληρώτριας καθηγήτριας Άλκηστις Ρόδη, κέρδισαν το πρώτο βραβείο σε έναν τόσο σημαντικό διαγωνισμό: 66% του εδάφους. από τα έργα της νέας γραμμής του μετρό χρησιμοποιείται για την ενεργοποίηση των εκτεθειμένων περιοχών των τετραγώνων της Κυψέλης, τη φύτευση στέγης πολυκατοικιών και αστικών καλλιεργειών για τη βελτίωση του μικροκλίματος της περιοχής και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής μέσω δυναμικών συνεργειών «για τους κατοίκους με τους κατοίκους».
Συνάντηση
Το καφέ-εστιατόριο «Ιλίσσια», που λειτουργεί στον κήπο του Βυζαντινού-Χριστιανικού Μουσείου, επεσήμανε ο ίδιος ο Χετζάζι. «Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της διαμονής στο Παγκράτι είναι η γειτνίαση με σημαντικές περιοχές πρασίνου όπως αυτή», τονίζει με τον ίδιο ενθουσιώδη, φιλοτελικό τόνο. Παραγγείλαμε τη σαλάτα Rubis, την οποία εκτιμήσαμε και οι δύο, συν μηδέν Coca-Cola για 35 ευρώ.
