Στην Ελλάδα μάλλον οι περισσότεροι δεν συνδέουν το όνομά της με τίποτα, αλλά είναι λογικό μιας και μιλάμε για μια ραδιοφωνική παραγωγό που απευθυνόταν πρωτίστως σε βρετανικό κοινό. Ωστόσο, υπήρχαν πτυχές της ζωής και της καριέρας της που, ειδικά στην εποχή μας που η ενδυνάμωση των γυναικών βρίσκεται πλέον σταθερά στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών θεμάτων, θα μπορούσαν εύκολα να της χαρίσουν τη διάκριση ως μια αιχμής και δυναμική εκπρόσωπος της τρίτης εποχής που απλά αρνείται να υποχωρήσει από την ενεργό δράση.
Γεννημένη την Πρωταπριλιά του 1940 στο Middlesex, μια περιοχή του νοτιοδυτικού Λονδίνου, σπούδασε δημοσιογραφία, μετακόμισε στην παραθαλάσσια πόλη του Μπράιτον, γνώρισε τον πρώτο της σύζυγο (τότε δύο παιδιά, ένα διαζύγιο, μετά έναν δεύτερο γάμο και ένα άλλο διαζύγιο) και εργάστηκε για τοπικές εφημερίδες. Σε ένα από αυτά, άρχισε να γράφει μια μουσική στήλη με τίτλο “Spin With Me”. Χάρη σε αυτήν, μπόρεσε να γνωρίσει και να συνεντεύξει μουσικούς που ήταν οι πιο επιτυχημένοι στη δεκαετία του 1960 – με μερικούς από αυτούς έγινε προσωπική φίλη, όπως ο Marc Bolan και οι Beatles.
Μετά από επίμονα αιτήματά της, το 1970 το BBC Radio 1 αποφάσισε να την κάνει την πρώτη του γυναίκα παραγωγό – και τη μοναδική για τα επόμενα δώδεκα χρόνια! Μιλάμε για εποχές που οι ραδιοφωνικοί σταθμοί απευθύνονταν κυρίως σε γυναικείο κοινό που σύμφωνα με έρευνες «εμπιστευόταν περισσότερο τις ανδρικές φωνές». Η πρώτη της μέρα στο σταθμό δεν ξεκίνησε καλά όταν πάτησε λάθος κουμπί και για οκτώ ολόκληρα δευτερόλεπτα το BBC 1 μετέδωσε απόλυτη… σιωπή! Πείσμωσε και αποφάσισε ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο της λάθος. «Συνειδητοποίησα ότι όλοι γύρω μου περίμεναν ότι θα αποτύχαινα, οπότε αυτό ήταν το μόνο πράγμα που δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να κάνω».
Η Nightingale, μια ταλαντούχα επικοινωνιακή και ευλογημένη με μια μοναδική, γεροδεμένη φωνή, διεκδίκησε το δικαίωμα να επιλέγει ανεξάρτητα τα τραγούδια που έπαιζε στην εκπομπή της, χωρίς προκαθορισμένες λίστες αναπαραγωγής. “Αν πας στο ραδιόφωνο για να γίνεις διάσημος, το κάνεις για λάθος λόγους – είσαι στο ραδιόφωνο μόνο για έναν λόγο: για να διαδώσεις καλή μουσική!”
Το μεγάλο της χάρισμα, όμως, ήταν η ικανότητα να ακολουθεί όλες τις νέες τάσεις της κάθε εποχής και να αφουγκράζεται τις προτιμήσεις της κοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι το BBC της εμπιστεύτηκε την παραγωγή του τηλεοπτικού προγράμματος «The Old Grey Whistle Test» το 1978, ένα πρόγραμμα που με τον καιρό δεν κατάφερε να αποτυπώσει τη δυναμική του πανκ, χάνοντας έτσι την επαφή με την κουλτούρα της νεολαίας. Έτσι, για τέσσερα χρόνια, κάθε εβδομάδα παρουσιάζαμε συγκροτήματα και καλλιτέχνες που δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ πριν στη βρετανική τηλεόραση, κάνοντας το σόου ξανά επίκαιρο. Το 1983 επέστρεψε σε μόνιμη θέση στο ραδιόφωνο.
Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, έχει αγκαλιάσει την έκρηξη της χορευτικής μουσικής σκηνής όσο κανένας άλλος. Πήγαινε σε κλαμπ, έπαιζε house τραγούδια, αργότερα προώθησε ολόκληρη τη σκηνή των rave και από τότε έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική μουσική.
«Πρέπει να ακούω μουσική σαν 13χρονος γιατί αυτό συμβαίνει τώρα – τι νόημα έχει να ακούω το ίδιο πράγμα που άκουγα όταν ήμουν έφηβος;» – είπε όταν ρωτήθηκε για το μυστικό της επιτυχίας της.
Η σχέση της με το BBC (πάνω από 50 χρόνια πίσω από το μικρόφωνο) έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ και θα είναι πολύ δύσκολο να σπάσει. Το BBC, σε αντίθεση με ό,τι θα περίμενε κανείς από έναν κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό, αν δεν ξέρεις πώς λειτουργεί, δεν μένει στα ίδια ονόματα για χάρη του σεβασμού: αν ο αριθμός των ακροατών δεν είναι ίσος με το εμπορικό σήμα , εξαλείφει σταδιακά τους παραγωγούς, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικοί ήταν κάποτε. Όμως άντεξε γιατί τη δικαίωσαν οι διαστάσεις. Μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο, δεν έχανε ούτε μια συνάντηση με τους ακροατές της κάθε Τετάρτη από τις 13:00 έως τις 15:00.
Μη κερδίζοντας ποτέ πολλά χρήματα, είπε: «Είμαι ευγνώμων που το BBC δεν ανέφερε ποτέ τη λέξη «σύνταξη» επειδή δεν άφησα τίποτα στην άκρη. Έχω ένα σπίτι στο Λονδίνο και ένα μικρό εισόδημα από την πώληση βιβλίων – αυτό είναι όλο! Έχει εκδώσει τη βιογραφία της σε δύο τόμους και για να γιορτάσει τα 50 της χρόνια στο ραδιόφωνο, το 2020 ανθολόγησε τις καλύτερες στιγμές της, προσθέτοντας ανέκδοτα στο τελευταίο “Hello, Hello: Five Decades of Pop Culture from Britain’s First Female DJ”, που ήταν ενδιάμεσα sold out, αλλά το αποτύπωμά της White Rabbit ανακοίνωσε τώρα ότι θα το επανακυκλοφορήσει αμέσως.
«Εξάλλου, η καλύτερη συμφωνία που είχα ήταν με τη Virgin Airlines: ηχογράφησα αρκετά προγράμματα αποκλειστικά για άτομα που ταξίδευαν μαζί τους. Έβαλες τα ακουστικά σου και άκουσες τη φωνή μου να σου μιλάει για μουσικούς και τραγούδια. Ο μισθός μου ήταν γελοίος, αλλά ταυτόχρονα μου έδιναν δωρεάν εισιτήρια όπου ήθελα. Πήγα πραγματικά στο Λος Άντζελες πολλές φορές. Δεν είχα χρόνο να ψάξω για άλλες κατευθύνσεις».
Και τι έκανε η γυναίκα που συνόδευσε την Αστυνομία στην πρώτη μεγάλη περιοδεία τους (ήρθε και στο στάδιο Σπόρτινγκ τον Μάρτιο του 1980), ήταν – μάλλον αδιαμφισβήτητο – στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, έπαιξε ως DJ από τη Βαρσοβία στη Νέα Υόρκη. βραβεύτηκε με ΟΒΕ και ποτέ μια φορά Δεν βαρεθήκατε ποτέ στη ζωή σας;
«Συνέχισα να ακούω όλα τα demo που μου έστελναν – άγνωστα ονόματα, περίεργα τραγούδια. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα ανακαλύψεις το επόμενο αριστούργημά σου!