Το λάδι σε μια μεταλλική σχάρα είναι το πρώτο πράγμα που βλέπω όταν μπαίνω, στον ανοιχτό πάγκο της κουζίνας. Λίγο αργότερα, όταν το δοκιμάζω, νομίζω ότι αυτή είναι η λεπτομέρεια που δείχνει την αλλαγή. Ιδιαίτερη αγάπη για το ψωμί έχει ο Δημήτρης Δημητριάδης που ανέλαβε πρόσφατα την κουζίνα της FITA. Το ίδιο ισχύει και για τον τραχανά – στα εστιατόρια που δούλευε τον μαγείρευε με πολλούς τρόπους. Και αυτό το αργής ωρίμανσης λάδι κρέμας, που αφήνει μια ξινή, ελαφρώς τραχιά, ρουστίκ γεύση στο στόμα σας, κάνει και τα δύο. Είναι υπέροχο για καταδύσεις. Το ίδιο και το χαρουπόψωμο που φτιάχνει, επίσης προζύμι.
Μεγάλες παρέες κάθονται σε ένα δωμάτιο με γυμνό μπετόν και λαμαρίνα στο χρώμα της ελιάς, καθώς και σε ένα κλειστό μέρος της «αυλής» – αν κρίνουμε από την έκθεση στον ήλιο των τελευταίων ημερών, σύντομα θα το ανακαλύψουν. Το κατάστημα, που ιδρύθηκε το 2019 από τον Φώτη Φωτίνογλου και τον Θοδωρή Κασσαβέτη, έχει προσελκύσει πολύ κόσμο στην περιοχή γύρω από τις προσφυγικές πολυκατοικίες πίσω από τη Συγγρού και τους δρόμους με περίεργα ονόματα από τότε που άνοιξε, λίγο πριν αρχίσουν να υπάρχουν διάφορα σενάρια για την έξοδο του νέου κόσμου. ξεδιπλώνονται εκεί. Νομίζω ότι είναι ένα «κόμπλεξ»: η απομακρυσμένη τοποθεσία, η αίσθηση της απόδρασης από το κλείσιμο της πόλης, ο θόρυβος του τραμ που πηγαινοέρχεται δίπλα του, το εκλεκτό λαϊκό φαγητό, η ανέμελη φύση (που μερικές φορές την έπιανε και η εξυπηρέτηση ήταν λίγο κακή και εκεί). Το σύστημα μενού που είχαν από την αρχή, τώρα που ανέλαβε ο Δημητριάδης, παραμένει ίδιο: κάποιες σταθερές γεύσεις, άλλες ανάλογα με το τι μπορεί να βρει κανείς στην αγορά κάθε φορά. Τα πιάτα συνδυάζουν το στυλ που έχουμε συνηθίσει σε μια γαστρονομική παμπ, μια γαστροτβέρνα (όπως θέλετε πείτε την), με αυτό ενός σεφ που είχε μια αξιοσέβαστη καριέρα στη σύγχρονη ελληνική κουζίνα, με εστιατόρια όπως η Hytra, η Αίγλη Ζαππείου και πιο πρόσφατα, ο Artisanal, όπου τον βρίσκαμε για σχεδόν 10 χρόνια.
Φάγαμε και φάγαμε μιξιναριά, δάσκες και λίγα στη ΦΙΤΑ. Τα πιο άγνωστα ψάρια πάντα έτρεχαν από αυτόν τον τύπο. Το βράδυ που πήγα εκεί, το μενού περιελάμβανε bufa tartare σε μια νόστιμη μαρμελάδα ντομάτας αρωματισμένη με μαρμελάδα και τσίλι, με μια νότα μπαχαρικών και λίγους ταραμά εδώ κι εκεί για να αυξηθεί η ψαριώδης ένταση. Το ορτύκι ψητό, που εκτός από λαδολέμονο, έχει και κρητικό ανθότυρο, είναι νόστιμο, αλλά παχύρρευστο και μπιάνκο, με κεχρί, δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα – ίσως θα ήταν καλύτερα με άλλα ψάρια. Αλλά ο σεφ ανοίγει πολλές ενδιαφέρουσες σελίδες: παρουσιάζει τους γίγαντες Feneo σε μια ασυνήθιστη συνταγή, με μανιτάρια στρείδια, καρότα και βασιλικό, τυλιγμένα σε τυρώδη σάλτσα γραβιέρας Σύρου, φτιάχνει γιουβαρλάκια με λάχανο φούρνου και αυγολέμονο αγκινάρα Ιερουσαλήμ και από πάνω τριμμένη τρούφα. , αρωματικό, πεντανόστιμο κατσικίσιο φρικασέ με ασκόλυμβρο, ασκαλώνια και μυρτιά -πολύ ωραία ψημένη- κλέβει την παράσταση και μετά το γλυκό λουκάνικο κόκορα με πουρέ σέλινο και κρεμμύδι στιφάδο… Τέλος, οι εθιστικές τηγανητές πατάτες σε λεπτές φέτες πάντα στο σημείο και έχουν επίσης μια ολόκληρη σειρά για νέα επιδόρπια, από μπακλαβά με βούτυρο κλαριφ μέχρι καλοφτιαγμένη, αφράτη γκανάζ αμυγδάλου με λευκή σοκολάτα. Ελπίζω να φτάσω στο Serano την επόμενη μέρα. Νομίζω ότι θα ήταν ωραίο να βλέπουμε ρετρό γλυκά σαν αυτό λίγο πιο συχνά.
FITA
Ντουρμ 1 και Κασομούλη 6-8, Νέος Κόσμος
Τηλέφωνο: 211-41.48.624
Ώρες λειτουργίας: κάθε απόγευμα, Σάβ. & Νότος. Ο ήλιος είναι μόνο το μεσημέρι. Κλειστά τη Δευτέρα
Κόστος: περίπου 30 ευρώ/άτομο (χωρίς ποτά)
Πηγή: Γαστρονομία