Λίγοι τον γνωρίζουν Τζο Μπάιντεν όπως ο Φράνκλιν Φόερ. Ο ρεπόρτερ του ατλαντικός και συγγραφέας του “Ο τελευταίος πολιτικός», ένα βιβλίο για τα δύο πρώτα χρόνια της προεδρίας του Μπάιντεν, λέει στην “Κ” ότι σκόπευε πάντα να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία και ότι ωφελείται από τα ακραία στερεότυπα που διαδίδονται γι' αυτόν Ρεπουμπλικάνοι. Μιλάει επίσης για την αδυναμία των Ρεπουμπλικανών να κυβερνήσουν, την παρακμή των αμερικανικών ΜΜΕ και συγκρίνει τον «συστημικό» Μπάιντεν με Δημοκρατικοί προκάτοχος.
– Βοήθησαν οι Ρεπουμπλικάνοι τον Μπάιντεν να δημιουργήσει την εικόνα ενός εξαθλιωμένου γέρου; Έχουν μειώσει τόσο πολύ τις προσδοκίες που μπορούν εύκολα να ξεπεράσουν τον πήχη;
– Ναι, έτσι είναι. Αν κάποιος το βλέπει αυτό Fox News «Θα πιστέψουν τα υπόλοιπα δεξιά μέσα ενημέρωσης ότι ο Μπάιντεν είναι νεκρός, ότι είναι περικυκλωμένος από τους συνεργάτες του όπως στην ταινία;»Τρελό Σαββατοκύριακο στη Βέρνη» και ότι του λείπει η διανοητική ικανότητα να ασκήσει τα καθήκοντά του. Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Είναι αναμφίβολα πολύ μεγάλος, περπατάει αργά, οι δημόσιες εμφανίσεις του δεν είναι όπως παλιά. Ισχυρίζοντας όμως ότι οι σύμβουλοί του τον «κατευθύνουν». Λευκός Οίκος είναι μόνο ένα θεωρία συνωμοσίας.
Πράγματι, είναι πολιτικά εύκολο για τον Μπάιντεν να σταθεί μπροστά στις κάμερες, να μιλήσει και να αντιστρέψει την εντύπωση που θέλουν να δημιουργήσουν τα δεξιά μέσα ενημέρωσης. Το ερώτημα είναι αν θα έχει τις αντοχές τους επόμενους μήνες να συνεχίσει να αποδίδει όπως έκανε κατά την ομιλία Πολιτεία του Έθνουςπου αντικρούουν τα στερεότυπα που διαδίδονται από τους Ρεπουμπλικάνους.
– Αλλά πέρα από τα στερεότυπα, βλέπουμε συνεχώς ψηφοφόρους να εκφράζουν ανησυχίες για την ηλικία του Μπάιντεν στις δημοσκοπήσεις. Κάνουν λάθος; Δεν είναι σημαντικά αποδυναμωμένο, ακόμη και σε σχέση με πριν από τέσσερα χρόνια;
– Είναι άδικο να γίνονται ερωτήσεις για κάποιον που θα είναι 86 ετών στο τέλος της δεύτερης θητείας του. Αλλά τα μέσα ενημέρωσης κάνουν λάθος να ταυτίζουν την οξυδέρκεια του Μπάιντεν, την αδυναμία του να θυμάται το όνομα ενός γερουσιαστή, για παράδειγμα, με την πολύ αλλοτριωμένη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι κανένας από τους συνομιλητές του Μπάιντεν που μάλωναν μαζί του, μεταξύ των οποίωνπρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων) Κέβιν ΜακΚάρθι προς την Μπέντζαμιν Νετανιάχουδεν τον περιγράφουν ως αποτυχημένο, αν και μπορεί να έχουν ισχυρά κίνητρα να το κάνουν.
– Πιστεύεις ότι ήταν πάντα αποφασισμένος να θέσει υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία; Ή μήπως η απειλή της επιστροφής του Τραμπ τον έκανε να πάρει αυτή την απόφαση;
– Η επιστροφή του Τραμπ έκανε την απόφαση πιο εύκολη, αλλά νομίζω ότι ο Μπάιντεν σκόπευε πάντα να είναι υποψήφιος ξανά. Αισθάνεται ότι τα μέσα ενημέρωσης και οι ελίτ δεν έχουν αξιολογήσει δίκαια την προεδρία του. Κεντρικό στοιχείο της ζωής και του χαρακτήρα του είναι ότι προσπαθεί πάντα να κάνει τον κόσμο να τον παίρνει στα σοβαρά. Αν αποφάσιζε να αποσυρθεί, θα ήταν σχεδόν ταπείνωση. Κανένας από τους ανθρώπους που τον γνώριζαν καλά δεν περίμενε ότι θα παραιτηθεί.
– Τα ποσοστά αποδοχής του Μπάιντεν είναι χαμηλά, σε επίπεδα που στο παρελθόν θα προκαλούσαν πανικό στο επιτελείο ενός προέδρου που επιδιώκει να επανεκλεγεί. Ωστόσο, ήταν εξίσου χαμηλά για τις ενδιάμεσες βουλευτικές εκλογές του 2022, κάτι που δεν μεταφράστηκε σε μια κακή εκλογική βραδιά για τους Δημοκρατικούς. Μήπως το γεγονός ότι είναι ο ίδιος υποψήφιος αυτή τη φορά κάνει αυτούς τους χαμηλούς αριθμούς περισσότερο ανησυχητικό για τον Νοέμβριο;
– Ναι, αυτό προκαλεί ανησυχία. Κοιτάξτε την οικονομία: ο πληθωρισμός είναι υπό έλεγχο, η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά, υπάρχουν πολλές επενδύσεις στη μεταποίηση, το χρηματιστήριο εκτινάσσεται στα ύψη – και ωστόσο η υποστήριξη του Μπάιντεν δεν αυξάνεται. Παρά τα πολλά αξιοσημείωτα επιτεύγματά του, το βασικό ερώτημα είναι εάν οι ψηφοφόροι θα τον ανταμείψουν ποτέ για αυτά.
Δεν είναι άδικο να κάνεις ερωτήσεις για κάποιον που θα είναι 86 ετών στο τέλος της δεύτερης θητείας του. Αλλά τα μέσα ενημέρωσης κάνουν λάθος να συγκρίνουν την οξυδέρκεια του Μπάιντεν, την αδυναμία του να θυμάται, ας πούμε, το όνομα ενός γερουσιαστή, με την άκρως αποξενωμένη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ.
Μέρος αυτού μπορεί να οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο πληθωρισμός – κάθε φορά που οι καταναλωτές πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ, βλέπουν ότι οι τιμές είναι υψηλότερες από ό,τι πριν από τέσσερα χρόνια. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Ο συνδυασμός πληθωρισμού, πολέμων και της κατάστασης στα νότια σύνορα (σημείωση: με αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές) δίνει σε πολλούς ψηφοφόρους την εντύπωση ότι η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί και ο μεγαλύτερος ενοικιαστής Οβάλ γραφείο ανίκανος να τους ελέγξει. Αυτό είναι που προκαλεί αυτή τη νοσταλγία για τον Τραμπ και αυτή τη λαχτάρα για έναν ισχυρό άνδρα που θα αποκαταστήσει την τάξη.
– Υπάρχει φόβος στην Ευρώπη ότι μια δεύτερη θητεία Τραμπ θα σημάνει το τέλος της Pax Americana και την απόσυρση της ασπίδας ασφαλείας των ΗΠΑ. Πιστεύετε όμως ότι στο πλαίσιο μιας εκλογικής κούρσας, η λογική America First είναι πιο δημοφιλής από το να τονίζει την αξία των συμμαχιών των ΗΠΑ;
– Ετσι νομίζω. Το κοινό έχει εξαντληθεί από αυτόν πόλεμος στην Ουκρανία. Ιστορικά, ο απομονωτισμός απευθύνεται περισσότερο στα ένστικτα του αμερικανικού κοινού παρά στις ελίτ. Λοιπόν, νομίζω ότι ο Τραμπ είναι λίγο πιο κοντά στο vox populi σε αυτό το θέμα, αν και λίγοι θα ψηφίσουν με βάση την εξωτερική πολιτική.
– Τι συμβαίνει με τους Ρεπουμπλικάνους στη Βουλή των Αντιπροσώπων; Πριν από λίγους μήνες, απέλυσαν τον πρόεδρό τους, Κέβιν ΜακΚάρθι, και τον αντικατέστησαν με τον Μάικ Τζόνσον, γνωστό και ως «MAGA Mike», ο οποίος επί του παρόντος ψηφίζει νομοσχέδια για τις κρατικές δαπάνες με την υποστήριξη των Δημοκρατικών. Ίσως ακόμη και χάρη στους Δημοκρατικούς να μπορέσει να επιβιώσει από μια νέα προσπάθεια ανατροπής του από την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του, υπό την προϋπόθεση ότι θα εγκριθεί το νομοσχέδιο για τη βοήθεια προς την Ουκρανία. Τι μας λένε όλα αυτά για τις ενέργειες του Κογκρέσου το 2024;
– Δείχνουν ότι οι Ρεπουμπλικάνοι είναι ένα διαλυμένο κόμμα, ανίκανο να κυβερνήσει. Αυτό φαίνεται και στον βαθμό ελέγχου που έχει ο Τραμπ στους νομοθέτες του κόμματος, παρόλο που δεν έχει εκλεγεί σε κανένα αξίωμα. Παραδόξως, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί οτιδήποτε σε νομοθετικό επίπεδο είναι η διακομματική συνεργασία. Με αυτόν τον τρόπο, ο Μπάιντεν κατάφερε να μεταφέρει τα σημαντικότερα νομοθετικά του επιτεύγματα τα δύο πρώτα χρόνια της θητείας του – i Τζόνσον φαίνεται απρόθυμος να καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Η τιμή μπορεί να είναι απώλεια θέσης.
– Θα υπάρξει εκλογικό τίμημα για τους Ρεπουμπλικάνους; Θα θυμούνται οι ψηφοφόροι του Νοεμβρίου το χάος στο κοινοβούλιο;
– Επίπεδο πληροφόρησης για το τι συμβαίνει Βάσιγκτων είναι τρομερά χαμηλά. Υπάρχει πολλή χειραγώγηση, πολλά fake news σε σημείο που πιστεύω ότι αυτές οι εκλογές θα είναι καταστροφή για τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Δεν ξέρω καν πόσο ενήμερο είναι το κοινό για το χάος στην Ουάσιγκτον. Είναι αποκομμένοι από βασικά θέματα. Για παράδειγμα, πολλοί Αμερικανοί δεν γνωρίζουν ότι το νομοσχέδιο για τις υποδομές ψηφίστηκε και όταν το ακούνε, πολλοί πιστεύουν ότι ψηφίστηκε επί Τραμπ, όταν ψηφίστηκε επί Μπάιντεν, με τον Τραμπ να είναι αντίθετος.
– Πόσο αποτελεσματικός ήταν ο Μπάιντεν ως πρόεδρος; Συμφωνείτε ότι έχει επιτύχει περισσότερα από οποιονδήποτε Δημοκρατικό πρόεδρο μετά τον Λίντον Τζόνσον – και αυτό χωρίς την τεράστια πλειοψηφία του στο Κογκρέσο; Έχει επιβεβαιωθεί η πίστη του στη διακομματική συναίνεση, ακόμη και σε περιόδους ακραίας πόλωσης;
– Σίγουρα πέτυχε πολύ περισσότερα από ό,τι αναμενόταν στα δύο πρώτα του χρόνια, ειδικά αν λάβουμε υπόψη την οριακή του πλειοψηφία Συνέδριο. Μπορεί να προβληθεί ένα πειστικό επιχείρημα ότι πέτυχε τουλάχιστον τόσα όσα ο Ο Ομπάμα ΚΑΙ Κλίντον – και σε πιο δύσκολες πολιτικές συνθήκες. Όσον αφορά τη δικομματική συναίνεση: Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να συνειδητοποιήσει ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σήμερα είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι ήταν πριν από 15-20 χρόνια, πολύ πιο ριζοσπαστικό. Ωστόσο, παραμένει ένα μπλοκ κεντρώων Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών αποφασισμένοι να συνεργαστούν με τους Δημοκρατικούς για να περάσουν σημαντικά νομοσχέδια.
– Γιατί αποκαλείτε τον Μπάιντεν τον «απόλυτο πολιτικό»; Πόσο διαφορετικός είναι από τον Ομπάμα, ο οποίος απέφευγε πολλές επαφές με μέλη του Κογκρέσου και άλλους πολιτικούς; Θα προσθέτατε τον Ομπάμα και το επιτελείο του στη μακρά λίστα των ανθρώπων που υποτίμησαν τον Μπάιντεν κατά τη διάρκεια της καριέρας του;
– Ο Ομπάμα συνήθιζε να αστειεύεται με τον Μπάιντεν και να του στένευε τα μάτια όταν ο αντιπρόεδρός του άρχισε να του λέει μερικές από τις ατελείωτες ιστορίες του από τη ζωή που μεγάλωσε. Πενσυλβάνια (επιτρέποντας έτσι στους συναδέλφους σας να στραβίσουν). Με τον καιρό, ωστόσο, ο Ομπάμα εκτιμούσε πολύ περισσότερο τον Μπάιντεν και τον πολιτικό που εκπροσωπούσε. Συνειδητοποίησε ότι μεγάλο μέρος της περιφρόνησής του για το σύστημα ήταν αδικαιολόγητο, ότι ο μόνος τρόπος για να πάρει αυτό που ήθελε ήταν μέσω της διαδικασίας μικροπολιτικών ζυμώσεων που ο Μπάιντεν είχε ασκήσει σε όλη του τη ζωή. Ο Ομπάμα και η Κλίντον έθεσαν υποψηφιότητα για πρόεδρος αντιτιθέμενοι στο σύστημα, σύμφωνα με μια μακρά παράδοση της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας. Ο Μπάιντεν έθεσε υποψηφιότητα ως συμβατικός πολιτικός, ένας άνθρωπος των συστημάτων που ήθελε να αποδείξει ότι ο μόνος τρόπος για να σωθεί η αμερικανική δημοκρατία ήταν μέσω των υπαρχόντων πολιτικών θεσμών.
– Έχοντας μπροστά μας τον πιο ένθερμο αντισυστημικό αντίπαλο. Το 2020 κυριάρχησε η επιθυμία επιστροφής στην κανονικότητα. Θα δούμε το 2024…
– Ακριβώς.
