Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences διαπίστωσε ότι το εμφιαλωμένο νερό μπορεί να περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες πλαστικά θραύσματα που έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία.
Το μέσο λίτρο εμφιαλωμένου νερού περιείχε περίπου 240.000 ανιχνεύσιμα πλαστικά θραύσματα, βρήκαν οι ερευνητές, το οποίο ήταν 10 έως 100 φορές περισσότερο από ό,τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως.
Αυτά είναι νανοπλαστικά, τόσο μικροσκοπικά που μπορούν να περάσουν μέσω των εντέρων και των πνευμόνων απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος και στη συνέχεια σε όργανα όπως η καρδιά και ο εγκέφαλος.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, μπορούν να διεισδύσουν στον πλακούντα ακόμα και στα σώματα του εμβρύου.
Στόχος των ερευνητών είναι να διερευνήσουν πιθανές επιπτώσεις σε ένα ευρύ φάσμα βιολογικών συστημάτων.
Η παγκόσμια παραγωγή πλαστικού πλησιάζει τους 400 εκατομμύρια τόνους ετησίως.
Περισσότεροι από 30 εκατομμύρια τόνοι ρίχνονται στο νερό ή τη γη κάθε χρόνο και πολλά προϊόντα από πλαστικό, συμπεριλαμβανομένων των συνθετικών υφασμάτων, απελευθερώνουν σωματίδια κατά τη χρήση.
Τα περισσότερα πλαστικά δεν αποσυντίθενται, απλά διασπούν ξανά και ξανά σε μικρότερα και μικρότερα σωματίδια με την ίδια χημική σύνθεση.
Πλαστικά σε εμφιαλωμένο νερό εντοπίστηκαν για πρώτη φορά σε μια μελέτη του 2018 που μέτρησε κατά μέσο όρο 325 σωματίδια ανά λίτρο και οι επόμενες μελέτες πολλαπλασίασαν αυτόν τον αριθμό, αν και οι εκτιμήσεις έχουν σταματήσει σε μεγέθη κάτω του ενός μικρομέτρου, το όριο των νανοπλαστικών.
Η νέα μελέτη χρησιμοποίησε μια τεχνική που ονομάζεται διεγερμένη μικροσκοπία σκέδασης Raman, η οποία εφευρέθηκε από έναν από τους συγγραφείς της μελέτης, τον βιοφυσικό του Πανεπιστημίου Κολούμπια, Wei Min.
Οι ερευνητές δημιούργησαν επίσης έναν αλγόριθμο με γνώμονα τα δεδομένα για να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα. Στη συνέχεια δοκίμασαν τρεις μάρκες εμφιαλωμένου νερού που πωλούνται στις ΗΠΑ και ανέλυσαν πλαστικά σωματίδια μεγέθους 100 νανόμετρων. Βρήκαν μεταξύ 110.000 και 370.000 σωματίδια σε κάθε λίτρο, εκ των οποίων το 90% ήταν νανοπλαστικά και τα υπόλοιπα μικροπλαστικά.
Ένα από τα πλαστικά που βρέθηκαν ήταν τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο ή PET.
Αυτό δεν ήταν περίεργο, επειδή πολλά μπουκάλια νερού είναι κατασκευασμένα από αυτό το υλικό και πιθανότατα διοχετεύεται στο νερό ως συντρίμμια όταν το μπουκάλι πιέζεται ή εκτίθεται σε θερμότητα.
Υπήρχε επίσης εκτεταμένη ανίχνευση πολυαμιδίου, ενός τύπου νάιλον που πιθανόν προέρχεται από πλαστικά φίλτρα που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του νερού πριν από την εμφιάλωση.
Άλλα δημοφιλή που έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες χρησιμοποιούνται σε μια ποικιλία βιομηχανικών διεργασιών, όπως το πολυστυρένιο, το χλωριούχο πολυβινύλιο και ο μεθακρυλικός πολυμεθυλεστέρας.
Το ανησυχητικό είναι ότι οι επτά τύποι πλαστικών που αναζητούσαν οι επιστήμονες αντιπροσώπευαν μόνο το 10% όλων των νανοσωματιδίων που βρέθηκαν στα δείγματα, με τα υπόλοιπα άγνωστα. Εάν είναι όλα νανοπλαστικά, αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός τους θα μπορούσε να είναι σε δεκάδες εκατομμύρια ανά λίτρο.
Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει επίσης να εξετάσει το νερό της βρύσης, το οποίο έχει επίσης αποδειχθεί ότι περιέχει μικροπλαστικά, αν και σε πολύ μικρότερες ποσότητες από το εμφιαλωμένο νερό.
Ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Beizan Yan, περιβαλλοντικός χημικός στο Παρατηρητήριο Γης Lamont-Doherty του Πανεπιστημίου Κολούμπια, εργάζεται επίσης σε ένα έργο για τη μελέτη μικροπλαστικών και νανοπλαστικών που καταλήγουν στα λύματα κατά το πλύσιμο των ρούχων και, σύμφωνα με τους μέχρι τώρα υπολογισμούς του, εκατομμύρια ανά δέκα κιλά φορτίου.
Αυτός και η ομάδα του σχεδιάζουν ακόμη και φίλτρα που μειώνουν τους ρύπους από τα οικιακά και επαγγελματικά πλυντήρια ρούχων. Η ομάδα συνεργάζεται επίσης με ειδικούς περιβαλλοντικής υγείας για τη μέτρηση της περιεκτικότητας σε νανοπλαστικά σε ανθρώπινους ιστούς και τη διερεύνηση των αναπτυξιακών και νευρολογικών τους επιπτώσεων.
