Ένα βασικό σύμπτωμα που μπορεί να είναι προειδοποιητικό σημάδι άνοιας ανακάλυψαν ερευνητές από τα πανεπιστήμια MIT και Cornell.
Όπως αναφέρεται σε σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Neurolinguistics, είναι ένας νέος «γνωστικός βιοδείκτης» που μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση της άνοιας. Σημειώνουμε ότι όσο νωρίτερα διαγνωστεί μια συγκεκριμένη πάθηση, τόσο πιο αποτελεσματική μπορεί να είναι η θεραπεία.
Οι ερευνητές μελέτησαν 61 άτομα με ήπια γνωστική εξασθένηση (aMCI) από τη νόσο του Αλτσχάιμερ που δεν είχαν διαγνωστεί με άνοια (αλλά διέτρεχαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό). Σύμφωνα με το healthstat.gr, διαπιστώθηκε ότι έχουν ένα κοινό σύμπτωμα: δυσκολία στην παραγωγή σύνθετου και κυρίως αφηρημένου λόγου.
Δυσκολία στην ομιλία πριν την άνοια
Όπως εξήγησαν οι ερευνητές, οι συμμετέχοντες με aMCI ήταν σε θέση να ερμηνεύσουν τη βασική δομή και το νόημα της πρότασης, αλλά δυσκολεύτηκαν να επεξεργαστούν πιο αφηρημένες προτάσεις. Συγκεκριμένα, η μεγαλύτερη δυσκολία εντοπίστηκε σε προτάσεις που περιελάμβαναν αντωνυμίες που σχετίζονται με άτομα που δεν αναφέρονταν σε αυτές.
Για παράδειγμα, στην πρόταση «Ο Γιώργος ζήτησε από τη Μαίρη να πάει στο σούπερ μάρκετ και πήγε», καταλαβαίνουμε από τα συμφραζόμενα ότι η λέξη «αυτή» μάλλον αναφέρεται στη Μαίρη, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο ξεκάθαρο. Θεωρητικά, ο Γιώργος θα μπορούσε να ζητήσει από τη Μαίρη να πάει στο σούπερ μάρκετ, αλλά στο τέλος αντί της Μαίρης πήγε άλλη γυναίκα στο σούπερ μάρκετ.
Έτσι, οι ασθενείς με ήπια γνωστική εξασθένηση είχαν σημαντικά χειρότερα αποτελέσματα από τον γενικό πληθυσμό στην παραγωγή προτάσεων στις οποίες δεν ήταν απολύτως σαφές εάν η αντωνυμία αναφερόταν σε ένα άτομο στην πρόταση ή σε κάποιον άλλο εκτός της πρότασης.
«Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι ασθενείς έχουν χάσει την ικανότητα να επεξεργάζονται σύνταξη ή να παράγουν σύνθετες προτάσεις ή ότι το λεξιλόγιό τους έχει μειωθεί. Το έλλειμμα εντοπίζεται όταν ο εγκέφαλος προσπαθεί να αποφασίσει αν θα παραμείνει μέσα ή θα αφήσει μια πρόταση για να καταλάβει για ποιον μιλάει το άτομο. Όταν δεν χρειαζόταν να βγουν έξω από την πρόταση για να βρουν το πλαίσιο, η ικανότητα να σχηματίζουν προτάσεις φαινόταν ανέπαφη», εξήγησε η καθηγήτρια γλωσσολογίας του MIT και συν-συγγραφέας της μελέτης Suzanne Flynn.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή είναι μια από τις πρώτες μελέτες που επικεντρώνονται σε αυτό σε πιο λεπτές δυσκολίες γλωσσικής επεξεργασίας και την επίδρασή τους σε ασθενείς με ήπια γνωστική έκπτωση και τη συσχέτιση αυτών των δυσκολιών με την πιθανή εμφάνιση άνοιας.
Μέχρι στιγμής, οι περισσότερες μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε μεμονωμένες λέξεις και στο λεξιλόγιο των ασθενών, πράγματα που τείνουν να επηρεάζονται σημαντικά σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις της νόσου του Αλτσχάιμερ.
«Εξερευνήσαμε ένα πιο σύνθετο επίπεδο γλώσσας. Όταν επεξεργαζόμαστε μια πρόταση, πρέπει να κατανοήσουμε τη συντακτική της δομή και να κατασκευάσουμε το νόημα. Βρήκαμε δυσκολία σε υψηλότερο επίπεδο, όπου η συντακτική δομή σχετίζεται με το νόημα. Αυτό μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την επιδείνωση που παρατηρείται στα αρχικά στάδια της άνοιας. «Τα ελλείμματα δεν προκύπτουν μόνο από την απώλεια μνήμης, αλλά την υπερβαίνουν και μπορεί να αφορούν διάφορα μέρη του εγκεφάλου», κατέληξε ο Flynn.
Δείτε όλα τα νέα και ενημερώσεις σε πραγματικό χρόνο