Αρχική ΥΓΕΙΑ Πώς συνδέονται τα φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία με τη νόσο του...

Πώς συνδέονται τα φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία με τη νόσο του Αλτσχάιμερ

Πώς τα φάρμακα στυτικής δυσλειτουργίας συνδέονται με τη νόσο... Αλτσχάιμερ

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνδρες που έπαιρναν φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία είχαν 18% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν νόσο του Αλτσχάιμερ

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας μπορεί επίσης να σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο νόσου Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό Neurology της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.

Στη μελέτη συμμετείχαν σχεδόν 270.000 άνδρες, με μέση ηλικία τα 59, που είχαν πρόσφατα διαγνωστεί με στυτική δυσλειτουργία. Στην αρχή της μελέτης, οι συμμετέχοντες δεν είχαν προβλήματα με τη μνήμη ή τη σκέψη. Στη συνέχεια παρακολουθήθηκαν κατά μέσο όρο για πέντε χρόνια. Η μελέτη συνέκρινε το 55% των συμμετεχόντων στους οποίους συνταγογραφήθηκαν φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία με το 45% που δεν συνταγογραφήθηκαν.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, 1.119 άτομα εμφάνισαν νόσο Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άνδρες που έπαιρναν φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία είχαν 18% χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν νόσο του Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με τους άνδρες που δεν έπαιρναν τέτοια φάρμακα. Αυτή η συσχέτιση ήταν ισχυρότερη μεταξύ των ατόμων που έλαβαν τις περισσότερες συνταγές κατά την περίοδο της μελέτης.

Τα φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία, τα οποία διαστέλλουν τα αιμοφόρα αγγεία για να επιτρέψουν τη ροή περισσότερου αίματος, αναπτύχθηκαν αρχικά για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι τα φάρμακα μειώνουν τον κίνδυνο της νόσου Αλτσχάιμερ, αλλά δείχνει μια σχέση. «Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθούν αυτά τα ευρήματα, να μάθουμε περισσότερα για τα πιθανά οφέλη και τους μηχανισμούς χρήσης αυτών των φαρμάκων και να εξετάσουμε τη βέλτιστη δοσολογία».– τονίζει η Ruth Brower, λέκτορας στο University College του Λονδίνου και συγγραφέας της μελέτης. Προσθέτω αυτό «Μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη δοκιμή σε άνδρες και γυναίκες είναι δικαιολογημένη για να καθοριστεί εάν αυτά τα ευρήματα ισχύουν για γυναίκες».